Page 18 - παράξενες ιστορίες με γάτες

για να πάω στη δουλειά. Πηγαίνοντας στο μετρό, την
συνάντησα.

Ήταν μια χνουδωτή μπαλίτσα. Όμορφη και φοβισμέ-
νη, με κοιτούσε με παράπονο, με το ένα της μάτι. Το
άλλο, κάπου στην μικρή πορεία της ζωής της, το είχε
χάσει. Δεν άντεξα και την πήρα αγκαλιά, μια και εκεί-
νη ήδη με είχε πάρει το κατόπι από το προηγούμενο
στενό. Ήξερα πως, πηγαίνοντας στο σπίτι, θα είχα
πρόβλημα με τη μάνα μου. Δεν αγαπούσε γενικά τα
ζώα και απεχθανόταν περισσότερο τις γάτες. Η φα-
τσούλα αυτή όμως ήταν υπέροχη, δεν μπόρεσα να της
αντισταθώ. Την πήρα αγκαλιά και την έβαλα μέσα
στην τσάντα μου. Για άλλη μια φορά μακάρισα την
επιλογή μου να κρατάω μεγάλες τσάντες. Έκατσε σαν
βασίλισσα μέσα και έβγαλε το μικροσκοπικό κεφαλά-
κι της για να ρεμβάζει στο δρόμο. Το μάτι της ήταν
χαρούμενο, τουλάχιστον εγώ το έβλεπα έτσι ή ήθελα
να το δω! Πήρα τηλέφωνο στη δουλειά μου, δήλωσα
ασθένεια και πήγα σε ένα pet shop. Τελείωσα τα ψώ-
νια και πήρα μαζί με την «Φρίνη» το δρόμο του γυρι-
σμού για το σπίτι. Το όνομα, μου βγήκε εντελώς αυ-
θόρμητα. Είχε η γιαγιά μου μια γάτα με το όνομα αυ-
τό, την αγαπούσα πολύ και έπαιζα συχνά μαζί της.
Οπότε ναι, το όνομα αυτής: Φρίνη!

Δεν χρειάζεται να σας πω με πόσο φόβο πήγαινα σπί-
τι μου με την Φρίνη! Εντάξει, δεν με λες και μικρή
τώρα πια, αλλά πάντα φοβάμαι την αντίδραση της
μάνας μου σε αυτά που έκανα και δεν της άρεσαν.
Μπήκα στο σπίτι φορτωμένη ψώνια. Καλαθάκι για να
κοιμάται η Φρίνη, λεκάνη για την άμμο της, άμμο,
γατοτροφή, πιάτα, ό,τι τέλος πάντων πίστευα ότι
έπρεπε να έχει για προίκα. Η μάνα μου, με το που είδε
το γατί και τα ψώνια δεν μπόρεσε να συγκρατηθεί, όχι
ότι υπήρχε περίπτωση να το προσπαθήσει. Άρχισε να

17