Page 22 - παράξενες ιστορίες με γάτες

Στέλλα Δούμου

Η φωτογραφία

… κι έτσι αποφάσισα να βγάλω μία καλλιτεχνική φω-
τογραφία αμέσως μόλις πιάσαμε πόρτο.
Αυτός ο σκυλοπνίχτης ο «Γατόπαρδος» κόντεψε να
μας στείλει όλους στο διάολο, κείνη τη νύχτα που ο
καπετάνο-Μαντραπίλ χόρευε τις καντρίλιες – τα
έχοντας βεβαίως κοπανήσει– πριν η θύελλα μας δείξει
τα σκυλόδοντά της. Ήμασταν όλοι σαν ζαβλακωμέ-
νοι, γιατί το μεσημέρι είχαμε σκυλόψαρο στέικ, μαρι-
ναρισμένο για ώρες σε ουίσκι απ’ την Ίσλα, και μας
είχε πέσει κομματάκι βαρύ. Δεν εστιμάραμε(1) το πε-
ρίκολο(2), και το μπουρίνι ήρθε απρόσκλητο, και ού-
τε που καταλάβαμε πότε ήρθαμε α κόντρα με τα κύ-
ματα και με τα στράλια(3) των φλόκων λάσκα, αφού
οι περισσότεροι λουφάρανε χάσκοντας με τον καπε-
τάνο. Που κι αυτός ούτε που πήρε πρέφα να δώσει
όρντινο(4) να μανουβράρουμε για να μπαλανσάρουμε
(5) μπας κι αποσωθούμε.

Ούλα γίνανε στο πιτς-φιτίλι, κάργα τα νερά, από τα
όκια μέχρι τα μπούνια(6). Δίναν και παίρναν τα μαρι-
δάκια, οι μπακαλάοι και οι αντζούγιες μπροστά στα
μάτια μας. Κοπάδια μεζέδες! Μα τι να το κάμεις; Τρέ-
χαμε και δεν φτάναμε! Κι ο δόκιμος ο ποντικομού-
σουδος έτρεχε ο δόλιος πάνω-κάτω στην κουβέρτα(7)
με την τρομπαμαρίνα(8) στο στόμα, δίνοντας, συγχυ-
σμένος, τα «όρντινα» του καπετάνο –ποια όρντινα
δηλαδής; – ο καπιτάνο έσκουζε: «να βγει η Κίττυ για

21