Page 20 - παράξενες ιστορίες με γάτες

κολλητή μου. Της έλεγα τα πάντα, τα νέα μου από τη
δουλειά, τα φλερτ μου, τις ανησυχίες μου και εκείνη
με κοιτούσε με εκείνο το υπέροχο μάτι της και
ένιωθα πως με καταλάβαινε. Μπορείς να με πεις και
τρελή αν σου πω πως κάποιες φορές σαν να την
άκουγα να μου μιλάει κιόλας! Εντάξει, όχι με φωνή
αλλά να, μέσα στο μυαλό μου έρχονταν απαντήσεις
που, πριν την Φρίνη, δεν είχε συμβεί ποτέ.

Ένα πρωί, πριν περίπου ένα μήνα, η Φρίνη δεν με ξύ-
πνησε. Σηκώθηκα από το κρεβάτι αλλά δεν ήρθε.
Έψαχνα μέσα στο σπίτι να τη βρω φωνάζοντάς την
ταυτόχρονα. Πουθενά το γατί! Τελευταία μου ελπίδα
να είναι χωμένη κάτω από το κρεβάτι της μάνας μου,
καμιά φορά, παίζοντας, πήγαινε και εκεί! Μπήκα στο
υπνοδωμάτιο. Η μάνα μου ξαπλωμένη και ήρεμη στο
κρεβάτι και η Φρίνη ξαπλωμένη δίπλα της να της
κρατά αγκαλιά το χέρι και να γουργουρίζει ήρεμα.
Έμεινα να τις κοιτάω χωρίς να έχω καταλάβει τι είχε
συμβεί. Η αλήθεια είναι πως μου πήρε αρκετά λεπτά!
Η μάνα μου είχε πεθάνει στον ύπνο της από ανακοπή
εκείνο το βράδυ! Ο θάνατός της ήταν ήρεμος, σε α-
ντίθεση με τον χαρακτήρα της που μόνο ήρεμο δεν
τον έλεγες.

Πες το πένθος, πες τα γραφειοκρατικά, είχα αποσυ-
ντονιστεί για μέρες! Φώναζα την Φρίνη να έρθει στα
πόδια μου να πιω τον καφέ μου, μα εκείνη δεν με
πλησίαζε! Καθόταν κορδωμένη στην πολυθρόνα της
μαμάς και με κοίταζε λοξά. Το βράδυ δεν ερχόταν
στο κρεβάτι μου πια, προτιμούσε εκείνο της μάνας
μου. Άπλωνε την αρίδα της και δεν την κούναγε τίπο-
τε από εκεί. Άρχισε να τρώει άλλες ώρες και να μην
θέλει πια την γατοτροφή, μα ό,τι μαγείρευα για μένα!

19