Page 60 - παράξενες ιστορίες με γάτες

κάπως να φοβάται, αλλά ο Littlejohn τής χάιδεψε,
τρυφερά και προστατευτικά, το μπουτάκι, που άφηνε,
σχεδόν ακάλυπτο, η κοντή σκωτσέζικη φουστίτσα και
της είπε πως, αφού ήταν αυτός εκεί, δεν είχε να φοβά-
ται τίποτα. «Εξάλλου», της είπε, «και εσύ γατουλίνα
είσαι», υπονοώντας το πόσο χαδιάρα ήταν και η ίδια.
Ήξερε αυτός, ήξερε κι αυτή και ήθελε και τα χάδια
και τις τρυφερές κουβέντες του που τα ανταπέδιδε,
όσο μπορούσε, όσο της επέτρεπε η παρθενική απειρία
της.

Ο Littlejohn οδηγούσε αργά και προσεκτικά. Δεν βια-
ζόταν. Αντίθετα, ήθελε να απολαύσει την προσμονή
των έντονων στιγμών που η βραδιά υποσχόταν. Μίλα-
γε, τάχα μου, με άνετο και ήρεμο ύφος, από μέσα του
όμως έβραζε, αλλά δεν το έδειχνε. Μην τον περάσει
και για κανέναν λιγούρη! Πιο πολύ βιαζόταν η Γωγώ,
μάλλον. Τον ρώτησε, τουλάχιστον τρεις φορές, πόσο
θα κάνουν να φτάσουν. Αν είναι μακριά και κάτι τέ-
τοια. Κι αυτό, επειδή σήμερα θα ήταν η μεγάλη μέρα
ή, μάλλον, η μεγάλη νύκτα, καλύτερα. Πρώτη φορά
μόνοι τους σε ελεύθερο περιβάλλον, χωρίς να φοβού-
νται μήπως τους δει κανένα αδιάκριτο μάτι. Πρώτη
φορά και δεν θα άφηνε τη μεγάλη ευκαιρία ανεκμε-
τάλλευτη. Αυτή τη φορά θα το προχωρούσε το πράγ-
μα ως το τέλος. Το λίαν επιθυμητό τέλος. Της το είχε
πει απέξω απέξω και στα ίσια. Σήμερα θα προχωρού-
σαν χωρίς εμπόδια και θα ολοκλήρωναν σαρκικά τον
έρωτά τους. Έτσι ακριβώς της το είπε «Θα ολοκληρώ-
σουμε σαρκικά τον έρωτά μας»! Δεν ήταν και κανένα
ανόητο κοκοράκι, να της πει πως το μόνο που ήθελε
ήταν απλώς να την πηδήξει. Είπαμε! Κυνηγός ήταν,
ναι, όχι όμως και κανένα αρπακτικό! Ήταν έμπειρος
σε θέματα επικοινωνίας με ζουμερά γκομενάκια, ε-
ξάλλου. Αυτές τις καταστάσεις τις έπαιζε στα δάκτυ-

59