Page 65 - παράξενες ιστορίες με γάτες

Ελένη Μπέλλου

Οι γάτες

Σήμερα βρέχει. Ξέρω ότι όταν βρέχει δεν έρχονται.
Άδικα πηγαίνω με το φτυάρι και το άλλο μικρότερο
φτυάρι και με τα γάντια στα χέρια. Εγώ για να είμαι
σίγουρη, όμως, πηγαίνω.

Μόλις γυρίσω και ανοίξω την μικρή σιδερένια πόρτα
της βεράντας, θα βγει η Τζασμίν για να παίξει με τις
μπάλες της. Αλίμονο αν βρει τα σκατά από τις γάτες.
Από μικρή τα τρώει. Τα τρώει και αρρωσταίνει και
την τρέχω στο γιατρό. Μια φορά είχε αρρωστήσει πο-
λύ, ήταν πολύ άσχημα. Από τότε προσέχω. Θα μπο-
ρούσα να την άφηνα το πρωί, μόλις ξυπνάμε, να τρέ-
χει στον κήπο, τρελαίνεται να τρέχει στον κήπο. Τρέ-
χει πολύ γρήγορα. Κανένας δεν την προλαβαίνει. Εί-
ναι μικρή αλλά είναι πολύ δυνατή, η Τζασμίν μου.

Αν δεν ήταν οι γάτες και τα σκατά τους, θα ήταν και ο
Ντενέμπ, ο αδελφός της, ο λατρεμένος μου. Θα τρέ-
χανε μαζί στον κήπο και θα παίζανε. Εγώ θα τα
έβλεπα, θα έπαιζα μαζί τους και θα ήμουν ευτυχισμέ-
νη. Θα ξαναγινόμουν ευτυχισμένη.

Ο κήπος έχει δέντρα και λουλούδια, πασχαλιές και
γιασεμιά και κρινάκια, μαργαρίτες, τριανταφυλλιές ,
δεντρολίβανο και λεβάντα. Και δάφνες. Περπατάω
στον κήπο, στους μισοσβησμένους διαδρόμους που
χάραζαν στο χορτάρι τα μεγάλα σκυλιά μου, κάνο-
ντας κάθε μέρα, πολλές φορές την ημέρα, το ίδιο τρε-
χαλητό. Πορτούλα, γκαραζόπορτα, γύρω από το σπίτι

64