Page 63 - παράξενες ιστορίες με γάτες

τη διάθεση και θα πολλαπλασίαζαν την επιθυμία της
γι’ αυτόν, τα φιλιά του και την ικανοποίηση των - η-
δονικά λάγνων - σκοπών του. Την ώρα που της πιπί-

λαγε την - πετρωμένη από την ερωτική προσμονή -
ρόγα, τραβήχτηκε λιγάκι και τη ρώτησε σχεδόν αθώα:
«Φοβάσαι ακόμα το τζάγκουαρ ή είσαι ok γατουλίνα
μου»; «Γλύκα μου, μαζί σου είμαι πάντα ok!», απάντη-
σε η Γωγώ με λιγωμένη σιγανή φωνή και του σιγοψι-
θύρισε στο αυτί: «Γατουλίνα εγώ, αλλά εσύ είσαι τζά-
γκουαρ, αγάπη μου. Άγριο τζάγκουαρ σε θέλει η γατου-
λίνα σου»!

Κάποια στιγμή ακούσανε τη γάτα να νιαουρίζει παρα-
κλητικά, αλλά δεν δώσανε σημασία, γιατί τα φλογι-
σμένα κορμιά τους είχαν τραβήξει άλλο δρόμο και με
τίποτα δεν θα χάλαγαν τις υπέροχα παθιασμένες στιγ-
μές που ζούσαν. Η φιλοζωία τους θα ανέκαμπτε το
πρωί, όταν - χορτασμένοι από έρωτα και ύπνο - θα
ξύπναγαν και, μαζί με το δικό τους πρωινό, θα φρό-
ντιζαν και το πρωινό της νυκτερινής γατούλας. Όπως
όλοι οι άντρες πράττουν σε ανάλογες στιγμές, τη ρώ-
τησε αν της άρεσε η όλη φάση χρησιμοποιώντας την
τρυφερή προσφώνηση «Γατουλίνα μου»! Η απάντησή
της, η μόνη ανθρωπίνως δυνατή απάντηση εκείνης
της στιγμής, ήταν ένα βογκητούλι άγριας και αχόρτα-
γης ευχαρίστησης κι έτσι, η νύχτα, συνέχισε το ταξίδι
της με ευτυχείς συνοδοιπόρους τα δυο φλογισμένα
κορμιά. Μετά, ο Littlejohn, σιγοψιθύρισε στο αυτάκι
της: «Δεν θα το μετανιώσεις που τα καταφέραμε και
ήρθαμε εδώ απόψε»!

Και, πράγματι, δεν το μετάνιωσε, ούτε η πρωτολου-
σμένη στην τέτοια ηδονή Γωγώ, ούτε ο τυχερός θνη-
τός που τρυγούσε, πρώτος, τα πρώιμα ολόδροσα λου-

62