Page 85 - παράξενες ιστορίες με γάτες

χών που έφυγαν και που θάρθουν».

Ακόμη μια φορά ο κόσμος, όπως τον γνώριζε, εξαφα-
νίζεται κάτω από πέπλα ομίχλης και την αμέσως επό-
μενη στιγμή βλέπει εικόνες από το απώτερο παρελ-
θόν και το μακρινό μέλλον. Το δικό της μέλλον. Προ-
σπαθεί να αντιληφθεί τι συμβαίνει, υψώνεται, πέφτει,
υψώνεται ξανά.
«Αυτή είναι η πρώτη συνειδητοποίηση. Η ανυπαρξία
του θανάτου. Μόνο το σώμα γεννιέται και πεθαίνει.
Εσύ, είσαι αιώνια. Καταλαβαίνεις; Είναι σημαντικό.
Αρκετά όμως, φτάνει. Ανάπνευσε τις δύο άκρες του
νήματος της δημιουργίας και θυμήσου: Ποτέ δεν
έδωσε ζωή για να την πάρει πίσω. Έλα λοιπόν, διάλε-
ξε. Θα μείνεις βουβή από φόβο μπρος στον καθρέπτη
της αιωνιότητας ή θα συμβάλεις στα κύματα της εξέ-
λιξης;».
«Κοιμάμαι και ονειρεύομαι ή ο ίδιος μου ο εαυτός
μιλάει μέσα από μένα;», αναρωτιέται η Ηραία, και
ξαφνικά της μοιάζει λογικό να ζητήσει τη σωτηρία
της.
Κάνει να τον πιάσει.

«Γιατρέ, γιατρέ…», ακούγεται να σπάζει σε χίλια
κομμάτια το χώρο και τον χρόνο ο σπαραγμός της
μητέρας της.
«Ακολούθησέ με», λέει πάλι η φωνή και την οδηγεί
προς την έξοδο. Περνάνε μπροστά από έναν πελώριο
πέτρινο τοίχο. Τεράστιοι ογκόλιθοι, τοποθετημένοι
με ακρίβεια ο ένας πάνω στον άλλο, τους κυκλώνουν.
Η λευκή σκιά πατάει πάνω στον μεσαίο. Η πύλη α-
νοίγει.

Δύο τεράστια γαλανά μάτια την αγκαλιάζουν τρυφε-
ρά.

84