Page 87 - παράξενες ιστορίες με γάτες

Άρτεμις Μαρία Σμύρνα

Ελίνα

Από τον γονιό της πήρε την αγάπη για τα άλογα. Ο
πατέρας της είχε ένα μαύρο άλογο στον στάβλο που
εκείνη έπαιζε μικρή. Κυκλοφορούσε, μάλιστα, με αυ-
τό, μέσα στην πόλη με το παϊτόνι. Οι ξαδέρφες της,
που ζούσαν στο εξωτερικό, αρίστευσαν στην ιππασία.
Η ίδια και ο αδερφός της κάνανε μια χρονιά μαθήμα-
τα ιππασίας στον τοπικό όμιλο. Ο πατέρας της ακόμη
ονειρευόταν ν’ αγοράσει καινούριο άλογο, παρά τα
περασμένα του χρόνια. Για γάτες, ούτε που ν’ ακού-
σει! Η Ελίνα να αποκτήσει γάτα, επίσης, ούτε που της
περνούσε από το μυαλό. Οι γάτες είναι κινητά χάδια,
έχουν την αύρα του χαδιού και της αποπλάνησης και
λατρεύουν τη ζέστη.

Βράδυ με άπνοια, ένα φοιτητικό καλοκαίρι, τέσσερις
γυναίκες κοιμούνταν αποκαμωμένες στη σκηνή και
ένας άντρας στην άκρη. Η κοπέλα του νεαρού είχε
κοιμηθεί πρώτη. Η Ελίνα, το κορίτσι που ξάπλωνε
τελευταία, άρχισε να νιώθει ένα χάδι να απλώνεται
στο κορμί της, χωρίς λόγια, μέσα στο σκοτάδι. Δεν
είναι δυνατόν, θα κατάλαβε λάθος! Όχι, δεν έκανε
λάθος, κατάλαβε σύντομα. Ωστόσο, ούτε μίλησε, ού-
τε σηκώθηκε. Περιπλανήθηκε, εκείνος, αθόρυβα σαν
μεγάλη γάτα, στα χέρια, στα πόδια και στην πλάτη
της. Η ανησυχία της μήπως τους καταλάβουν, η ντρο-
πή και η απρόσμενη απόλαυση ανακατεύονταν όλα
μαζί και πολλαπλασίαζαν την ένταση που την κυρίευ-
σε.

86