Page 77 - περιοδικό κύμα τεύχος 3
P. 77

Και κρατούσε τον ρυθμό

         Χοπ, χοπ, χοπ.
         Όταν του είπε, πάει, φεύγω το πρωί

         Έβαλε φωτιά στα θυμιατά

         Και στη στολή που ‘χε ράψει του γαμπρού
         Ο άντρας στη ποίησή του, είναι ο Ζορμπάς του Καζαντζάκη, αλλά πιο άγριος. Μέσα του όμως
         σπαρταρά μια τρυφερή καρδιά, σε αντίθεση με το άγριο παρουσιαστικό του. Ο άντρας για τον Ρη-
         γόπουλο διαθέτει την αισθητική του φιλότεχνου. Απολαμβάνει μόνο με τα μάτια το αντικείμενο της
         αισθητικής του και απαγορεύει ο ίδιος στον εαυτό του να το αγγίξει, γιατί φοβάται πως τα ροζια-
         σμένα και δυνατά χέρια του αν το αγγίξουν, μπορεί να το συνθλίψουν. Ο άντρας φανερώνει μια
         αδυναμία να πλησιάσει τα γυναίκα. Γιατί εκτός των άλλων, στις παλάμες του είναι μπηγμένα καρ-
         φιά. Ο άντρας για τον Ρηγόπουλο είναι ένας εσταυρωμένος που μονάχα η γυναίκα θα μπορούσε
         να αναστήσει. Να τι μας λέει στο ποίημά του ‘’Ο νυχτερινός καβαλάρης’’ αποτίνοντας συνάμα φό-
         ρο τιμής στον Μαγιακόφσκι
         Αντρας μαζί και σύννεφο

         που επιμένει

         να μη γονατίσει

         μη την ήττα αποδεχόμενος.
         Μέσα στα αίματα βουτηγμένος

         κάνει το στερνό βήμα

         προς ΣΕ
         που θα του βγάλεις τα καρφιά

         από τα φτερά του

         και θα σε ελευθερώσει.
         ………….

         Αντρας μαζί και σύννεφο

         και νυχτερινός καβαλάρης

         στις πεδιάδες του κορμιού σου
         Όπου εδώ, είναι από τις λίγες φορές που υπάρχει έστω η πρόθεση ολοκλήρωσης του έρωτα, πα-
         ρατηρώντας επίσης κάτι άλλο σημαντικό. Ο έρωτας είναι αλληλοελευθέρωση. Η γυναίκα πρέπει
         να βγάλει τα καρφιά από τις παλάμες του άντρα, ώστε μετά να την απελευθερώσει με τη σειρά
         του και κείνος. Η γυναίκα που αξίζει να απελευθερωθεί, δε πρέπει κατ’ αρχήν να δειλιάσει μπρο-
         στά στην εικόνα του άντρα-εσταυρωμένου, αλλά να αντικρίσει κατάματα αυτόν και το μαρτύριό
         του. Και όχι μόνο να αποδεχθεί αυτή τη βιβλική εικόνα του μαρτυρίου, αλλά να περάσει στη πρά-
         ξη. Να τραβήξει τις πρόκες απ’ τις παλάμες του. Τότε εκείνος θα μετατραπεί ξαφνικά σε αυτό που
         πραγματικά είναι. Σε έναν νυχτερινό καβαλάρη που θα καλπάσει ελεύθερα και άγρια στις πεδιά-
         δες του κορμιού της, να την απελευθερώσει από τους ηθικούς και κοινωνικούς κανόνες και να την
         κάνει να νιώσει αυτό που πραγματικά είναι. Γυναίκα.
         Και μέσα σε αυτό το σκηνικό που διακατέχει τη ποίησή του, ξεπετάγονται ξαφνικά μερικά διαφο-


                                                          77
   72   73   74   75   76   77   78   79   80