Page 71 - Маленькие герои большой войны А5 14.03.2020

Үлкен соғыстың кішкентай батырлары

мәжбүрледі, бұрылсаң - қамшымен ұрады. Ол
асханада ұзақ уақыт бойы ілініп тұрды...».
«Содан кейін бомбалау басталды, одақтастар
шабуылдады, американдықтар қаланы қатты бомбалады.
Дессауды түбегейлі қиратты. Жарылыстар менің
құлағымды бітеп тастады, әлі күнге дейін менде құлақ
мүкістігі. Содан кейін американдықтар келді, формасы мен
тілі неміс тіліне ұқсас болды, бірақ олар бізге өте жақсы
қарады. Өте жақсы тамақтандырды, велосипедтер, әдемі
киім берді, бізді үнемі күтіп, емдеді. Тек менің тобымда
отызға жуық бала болды. Американдықтар бізді өзіне алып
кеткісі келетіндігі туралы әңгіме болды. Бірақ біз үйге
қайтқымыз келді. Содан кейін біздің әскерлер Берлинге
жеткенде, бізге әдемі, ордендері көп біздің кеңес әскери
жауынгер келді. «Шыдай тұрыңдар, жолдарды
минасыздандырамыз да, сендерді үйге алып кетеміз», - деп
айтты. Біз тағатсыздана күте бастадық. Күткен күн келіп,
бізді вокзалға апарып, жақсы вагондарға отырғызды,
өзімізбен бірге тамақ беріп, Польшаға аттандық.
Польшадағы аялдамалардың бірінде бізге поляктар
жақындап, үйлер мен егістіктерде қызмет ету үшін қалуды
ұсынды. Ешкім тамақтануды ұсынбады. Балалардың
ешқайсысы келіспеді, барлығы үйге қайтуды қалады.
Пойыз бізді Ресейге балалар үйіне апаруы керек еді».
Бірақ тағдыр Пелагеяға күтпеген сыйлық жасады.
Оның ағасы Иван майданнан оралып, Польшада болған.
Әскери қызметтен ол кішкентай тұтқындарды Ресейге
апаратынын естіп, Дессаудан келген құрам жақындап
келген вокзалға қарындасы туралы бірдеңе білуге
үміттеніп келген. «Ол балаларға жақындап, мен туралы
сұраған. Балалар мені шақырды. Мен оны әкем деп ойлап

73