Page 4 - مجله_ی_نوابت،_شماره_ی_۴_نقد،_مهر_۱۳۹۹
P. 4
مخاطبان برای مجله قائل می‌شوند حفظ شود. ســخن ســـردبیــــر
بر این اساس ما با سع هی صدر و آغوش باز هر
نقد اصولی و روشمند را پذیرا هستیم .نقدی که م یتوان اذعان داشت که این مجله پس از انتشار
بایستی در نوشتار صورت گیرد و نه آن هم به چهار شماره ،روند تکاملی خود در مسیرش را
رسم سنت شفاهی‌مان که در «مضیف» و «گعده» کم‌کم در حال نمایان شدن م یبیند .سه شماره‌ی
و «کافه» که تا کنون طریق هی معمول بوده است. منتشر شده نیز با واکن شهایی مثبت یا منفی
چنین رویکردی م یتواند یکی از بنیادهای مهم همراه بود .البته از طرفی نیز این نکته را مد نظر
بحران‌های فرهنگی باشد که در این سیاق ،اغلب داریم که روند سه شماره‌ی پیشین ما عاری و
انتقادات به اموری که متوجه شخصیت‌ها و نه آن خالی از اشتباه نبوده است که این امر م یتواند
هم متون آنها است مربوط می‌شوند .به شخصه کاملا طبیعی باشد .با این همه این مجله همین
به تقدم متن بر شخص معتقد هستم .جایی که که در بین مخاطب فرهیخته‌ی اهوازی و غیر
میان این دو کران و مرز ظریفی که میان آنهاست، اهوازی چه منتقد و چه مخالف و موافق آن
مشغول تمرین برای توجه به متون شویم .اگر کم‌کم جایگاه خود را یافته است و آن مسیری
غیر از این سیا قها در کار باشد ،طبعا از آنجا که که در آن قدم گذاشته است ،برای همراهان و
سیاقی رسمی و روشمند نیست نم یتوانیم آن را مخاطبان آن هدف خود را واض حتر می‌بیند.
پذیرا باشیم .چراکه چنین رویکردی کار ما را به در این بین دوستانی از مجموعه‌ی ما به دلایل
حاشیه کشانده و نقدها به عنوان نشانه‌هایی از مختلف جدا شدند و در عوض آن در این مدت
شخ صمحوری تفسیر می‌شوند .کما ای نکه پس دوستان دیگری برای همراهی ما اعلام آمادگی
از انتشار شماره‌های دوم و سوم اینجا و آنجا کردند و ما نیز با آغوش باز از ایشان استقبال
حرف و حدی ثها ،شایعات و پچ‌پچ‌هایی روی کردیم .هنوز هم بر این امر تاکید م یکنیم که
داد که باعث رنجش خاطر و خروج برخی از فعالیت ما به قول یکی از همکاران -که این
همراهانمان شد .هم‌چنا نکه در انتهای مقدم هی اصطلاح را از فلسفه‌ی ژیل دلوز به عاریت
شماره‌ی اول امری را متذکر شدم باز هم آن را گرفته – فعالیتی «ریزومی» است .در چنین
تکرار می‌کنیم و آن این امر است که از آنجا که فعالیت و منشی آ نچه در اولویت قرار م یگیرد
چنین حرکت و فعالیتی در منطقه‌ی ما صورت چندصدایی و چندگان هباوری افراد شرک تکننده
نگرفته بود ما هنوز در آزمون و خطا به سر در آن را بایستی به عنوان احترام به تفاوت
م یبریم .آن‌چه در نظر ما مهم بود این امر بود دیدگاه‌ها و روش‌شناس یها تفسیر کرد .برخی از
که این حرکت جدای از ای نکه چه اشخاصی دوستان دلسوز و بزرگوار نقدهایی برای برخی
بدان همت کردند بالاخره آغاز شد و چنان‌که مطالب ابراز کردند و عنوان کردند که برخی از
از گوشه و کنار می‌شنویم منجر به فعالیت‌هایی این مطالب دچار ضعف و سستی بودند و در
در حوزه‌های تخصصی شد و ایده‌ی داشتن کنار باقی مطال ِب با کیفیت نوعی عدم هارمونی را
مجلاتی دیگر تا حدودی به خود رنگ واقعی رقم زده‌اند .اشکالاتی هم بر شیوه‌ی صفحه‌آرایی
گرفت .باز هم آن‌چه مهم است ادامه‌ی این راه مجله وارد بود که سعی بر آن داشتیم تا برای
است و نه اشخاصی که آن را به پیش م یبرند. احترام به مخاطبان و منتقدین ،این اشکالات را
بایستی چنین اشخاصی از طیب خاطر و اصلاح و رفع و رجوع کنیم .با این همه باید
اخلاص و هدف خدمت‌رسانی برخوردار باشند بگویم که این مجله از ناحیه‌ی مالی با مشکل
تا مداومت در مسیر ممکن شود .از طرفی باید روبرو است که این امر نیز برای ادامه‌ی راهی که
بگویم که ما به هیچ وجه مدعای کمال را با خود در پیش است بایستی در اولوی تهای همکاران
یدک نم یکشیم؛ چراکه آن وقت ،چنین امری قرار بگیرد تا شأن و منزلت وقت و توجهی که
چشم‌هایی که قرار است بدین راه نافذ شوند را
شماره /4اهــواز /مــهر /1399سپتامبـر 4 2020
