Page 122 - PetPraUma 01
P. 122

ี
  เดียว ท)านแหกล>อมออกมาทางด>านรังปrนของผมพอด ผมบอกไม                               )
                                                                    r
                                                                ํ
                                                                               ุ
                                                                          >
   ู
                                              ึ
                                                  ั่
                      )
                             ุ
           ื
                 ั
                                                                                   ิ
  ถกเหมอนกนวาเหตไร                      ผมจงสงพลประจาปนใหหยดยง
  จนกระทงทานลบหายปลอดภยลงไปในลาหวย  บางทจะเปน
                 )
             ั่
                                                           >
                                                        ํ
                                                                           ี
                                                                                  F
                                         ั
                       ั
                                                  >
  เพราะผมชอบท)านเปFนการส)วนตัวก็ได”
                               ิ
  “อ>อ แปลว)าแกช)วยชีวตของฉันไว>ในครั้งนั้นส”
                                                            ิ
  “ผมไม)ได>ช)วยหรอกครับ แต)ผมไม)ต>องการจะฆ)าท)าน”
                                                                         ิ
                                                                                  ี
  “ให>ตายเถอะ! ฉันน)าจะจับแกส)งให>ศาลทหารพิพากษายงเปาเสย
                                                                              \
  จริงๆ”
                          >
                                             ู
                                                 ิ
                                      ิ
         แงซายยมกวางตามเดม  ดบรสทธเหมอนรอยยมของเดก
                                                            ื
                                                                                  ็
                                                                        ิ้
                    ิ้
                                                   ุ
                                                       ิ์
                                                       ี่
                                                                               ็
           >
                   ํ
        >
  ไมไดโตตอบคาใดทงสน  สายตาของเขาทกราดไปรอบๆ  เตมไป
     )
                          ั้
                              ิ้
  ด>วยอาการวิงวอนขอร>อง ม.ร.ว.หญิงดารินมองไปทางจอมพราน
  เอ)ยขึ้นเหมือนจะเตือน
                                                               )
          ั
                                                              >
                                                                              ั
  “คณยงไมไดบอกเขาเลยวา  จะยอมรบเขาใหรวมทางไปกบเรา
     ุ
                                    )
                  >
               )
                                                   ั
  หรือเปล)า”
                                                    >
                          ี่
                                     ิ
  “ผมขอมอบหนาทในการพจารณานใหแกคณชายเชษฐา  และ
                      >
                                                          ุ
                                                 ี้
                                                        )
  พวกคุณทุกคนครับ” รพินทร"ตอบเรียบๆ
                                                         ิ่
  “เราอยากจะขอความเห็นจากคุณ นั่นเปFนสงสําคัญที่สุด”
                    ็
            )
                           >
                                                       ุ
                                                                      ิ่
                                                     ุ
                                                                 ั
                                                                             ั
  เชษฐาวา  เตมไปดวยความรอบคอบสขม  ตาจบนงมายงจอม
  พรานอย)างพยายามจะอ)านความรู>สึก ไชยยันต"ก็เสริมว)า
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club   Page 122
   117   118   119   120   121   122   123   124   125   126   127