Page 210 - PetPraUma 01
P. 210

ิ
                          )
                                             ึ้
                    )
                                                   ิ้
  แววตาของหลอนสอความพอใจขน  ยมออกมานดๆ  โรยยาตาง
                                                                                 )
  ชนดสองเม็ดลงไปบนฝOามือที่แบของเขา
      ิ
                         >
                            ี่
               >
         "
                  ั
                 ู>
                                )
                                                                  )
                                                            ี
                                                                                  >
                                                                            ิ
                                                    ึ
                                        ี
                                      ี้
                                                ิ
                                            ั่
  “ฮอม  ใหรจกหนาทอยางนเสยมงซ  ถงจะเรยกวาคนเจรญแลว
     ื
                        ู
                            )
    ั
                                                                        )
                                              F
                                          ํ
                                        )
                                                        ั
                                                   ํ
               ุ
           )
                                                                            )
        ิ
  ฉนคดวาคณจะพดวา  ‘ยาไมจาเปนสาหรบพรานใหญอยางผม’
  เสียอีก อ>อ! แล>วก็ตรวจตราดูแลลูกหาบของพวกเราทุกคน
  ด>วย ใครไม)สบายหรือรู>สึกว)าจะไม)สบายอะไรก็มาบอก”
  “ครับผม”
                                                       >
                               >
                                                                                  >
     ิ
                                    ี
                          ี
                                                                       ้ํ
                                                                   ื่
           "
  รพนทรตอบหางเสยงลอเลยน  โยนยาเขาปาก  ดมนาตามแลว
  กล)าวต)อมา
                                          ํ
                                                                                 ็
                                                      >
  “เมอกน  เปนเรองของแพทยกาหนดใหคนธรรมดา  ซงผมกได                                    >
                                                                          ึ่
          ี้
                       ื่
      ื่
                  F
            ี้
                                         "
                                  )
                                                       F
                                                                               O
                                                                                  ั
                                                            ื่
                                                ็
                                            ี
                                              ี้
  ปฏิบัติตามไปแล>วโดยเครงครด ทนกจะเปนเรองของพรานปากบ
                                       ั
  ชาวกรุงบ>าง”
  ดารินยกมือกอดอก พยักหน>าหยิ่งๆ
  “คุณมีอะไรจะพูดกับเราก็ว)าไป”
            ั
                                                                         >
                                                                       "
                                         ุ
                                                                   ั
                                      ึ
                                                     ื
  “ไมใชกบ ‘เรา’ อนหมายถงคณชายหรอคณไชยยนตดวยหรอก
       )
                          ั
          )
                                                         ุ
  ครับ แต)หมายถึงคุณหญิงโดยเฉพาะ”
                                                           ึ
  “ทําไม คุณมีอะไรจะพูดกับฉันโดยเฉพาะงั้นร”
  “ครับ อีกสองท)านไม)เกี่ยว”
              ิ
  “ก็ว)าไปซ” หล)อนลากเสียง
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club   Page 210
   205   206   207   208   209   210   211   212   213   214   215