Page 212 - PetPraUma 01
P. 212

>
                                                      )
                                                            ื
                                        )
                )
                     r
                         ั
                                                                           ั
  เวลานอนนะ ปนกบไฟฉายไมควรจะใหหางมอ เอาละครบ พวก
                                                                                ิ์
  คุณเหนื่อยกันมามากแล>ว นอนพักเอาแรงเสียเถิด ราตรีสวัสด”
                                >
                                                             >
                                                                 "
                                                                               ิ
  ว)าแล>วเขาก็ก>มศีรษะให แล>วเดินออกไปจากเตนท ม.ร.ว.หญงดา
                                                            ี่
                  >
                                                                       ู>
                                              ั
                                    >
             ื
                                       ้ํ
  รนกระทบเทาโดยแรง หนางา  หนมาทางพชาย  ผบดนกาลง
                                                                             ี้
                                                                                   ั
                                                                               ํ
   ิ
                                                                         ั
                              "
  หัวเราะอยู)กับไชยยันต ในวาจาโต>ตอบอันทันๆ กัน ในระหว)าง
  น>องสาวกับพรานนําทาง
                      ี่
                             )
  “ไดยนไหมคะพใหญ  ไดยนคารมของนายพรานชนยอดของพ                                       ี่
                                                                    ั้
                                    >
                                      ิ
       >
         ิ
  ใหญ)ไหม คนคนนี้อยู)มาได>ยังไงนะ โดยเสือมันไม)คาบไปกินเสีย”
  หล)อนพูดอย)างกระฟQดกระเฟZยด
                )
                                           ิ
                                                >
                                                              )
          ั
                                                                 ื
                  ี
      ื
                                                                                 >
  “เสอมนไมมทางจะคาบเขาไปกนไดหรอก  แตเสออาจคาบนอย
          >
  ไปก็ได ถ>าน>อยอวดดีกับเขานัก”
                                                    >
           )
    ี่
                                                                     )
                                                                                    ี
                                                                                  "
                           ี
                                >
  พชายวาเนบๆ  สหนาคงระบายไปดวยรอยยมอยางอารมณด
                                                               ิ้
                ิ
  น>องสาวยิ่งโมโหจัด ร>องออกมา
          ี
                                                              €
                                                    ี่
                                                          )
                               ็
                                  )
                                    ู>
  “คนผทะเลอะไรยงงกไมร  เพราะพใหญโอเอาอกเอาใจมาก
                         ั
                             ี้
                      >
                                              >
                                       >
                                                                         ิ
                          ํ
                                                ึ
                                                               ื่
                                                                             ี
    ิ
             ึ
                                                     ี
                  >
  เกนไป ถงไดกลากาแหงกบนอยไดถงเพยงน เมอตอนยงเลยงผา
                                   ั
                                                          ี้
  บ)ายนี้ก็เหมือนกัน ทะเลาะกับน>อยไปตลอดทาง ยั่วโทสะ
  ชะมัด”
                                                                             >
                    )
                                                                                   ึ่
  “เอ อะไรกไมรนอย ทาเปนเดกไปได อยาลมวาเรากาลงตองพง
                     ู>
                                                                         ั
                               ํ
                                                              )
                                         ็
                                    F
                                                       )
                                                          ื
                       >
                                                                      ํ
                                                 >
                ็
  เขาอยู)นะ และฉันก็เห็นว)าเขาเปFนคนน)ารักที่สุด น>อยตะหากคอย
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club   Page 212
   207   208   209   210   211   212   213   214   215   216   217