Page 217 - PetPraUma 01
P. 217

ู>
  “ทําไมเธอเรียกเขาว)าผกอง”
  หล)อนถามเบาๆ


                                                             F
                                                                 ู>
                           )
                                ี้
                                     )
                                             ั
                                                                   ั
                                                                                >
  “ผมเคยเรยกเขาเชนนมากอนครบ  เขาเปนผบงคบกองรอย
                                                                       ั
               ี
  หน)วยหมีดํา ตํารวจตระเวนชายแดนไทย”
             )
     ู>
                                                                           )
                                                                                 ี
                                                                                  ิ
                                   )
                                                          )
                                                              ิ
  “ผกองคายแตกเดนตายนะเหรอ ไหนลองเลาซ เธอเคยชวยชวต
  เขาไว>ยังไง”
  ดารินพูดขันๆ
                                                               ิ
                                                                         ี
  “ผมไม)ได>ช)วยชีวิตเขาโดยตรงหรอกครับนายหญง ผมเพยงแตละ
                                                                                 )
                                         )
                                                 ี
                           ี
                                )
                                    ั้
                                                   ํ
  โอกาสทจะฆาเขาเสยเทานน คายหมดาถกลอมดวยโจรกะเหรยง
                                                                                 ี่
                                                                >
                                                      ู
                                                          >
                  )
            ี่
                                                                            >
                                                     O
                                                   ี
  ทเหนอกวาทงคนและอาวธ  ผกองตฝาหนออกมาทางดานผม
                                    ุ
    ี่
               )
                                                           ี
                                            ู>
         ื
                   ั้
                                                                                  >
        ี
  พอด ผมสั่งให>พลประจําปrนกลหยุดยิงจนกระทั่ง เห็นเขาหลบพน
  วิถีกระสุนไป”
  “กแลวทาไมเธอถงสงใหหยดยง  มเหตผลอยางไรในการทเธอ
             ํ
                                                       ุ
                                                 ี
                                                              )
                         ึ
                                  >
                                                                                ี่
     ็
                             ั่
         >
                                      ุ
                                          ิ
      )
                                                             O
                                                                  )
                                                                                  ู
                                                                       ็
                                                                               ั
                                                                           F
             >
                                                   ั้
                                           ี่
                         ี
                                                       )
  ปลอยใหเขารอดชวตไปทงๆ  ทขณะนนตางฝายตางกเปนศตรท                                     ี่
                                   ั้
                           ิ
  จะต>องฆ)ากัน”
  แงซายหัวเราะกว>างๆ สั่นศีรษะ
   “ผมบอกไม)ถูกครับนายหญิง ที่ผมเข>าร)วมรบเปนทหารกะเหรยง
                                                                                 ี่
                                                               F
  อิสระในครั้งนั้น ก็เปFนไปตามหน>าที่จําเปFนเท)านั้น ผมไม)ได>คิดเปFน
                          ิ
  ศตรกบใคร  แทจรงไมไดมอดมการณอะไรยดมนแรงกลาพอทจะ
                                                                                 ี่
       ู
                              )
                                  >
                                                 "
    ั
                                                          ึ
                                                              ั่
                                      ุ
         ั
                                    ี
                      >
                                                                         >
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club   Page 217
   212   213   214   215   216   217   218   219   220   221   222