Page 220 - PetPraUma 01
P. 220

ุ
                        O
         “ทกคนในปานศรทธาเชอมน  และเกรงเขาครบ  ไมใชดวย
                                                                                 >
                                                                               )
                                                                           )
                                            ั่
                                                                    ั
                                        ื่
                            ี้
                                ั
   ํ
  อานาจ  แตดวยความสามารถและความด  คณะของนายหญงม                                     ี
                   >
                 )
                                                                                 ิ
                                                        ี
             ั
                                              ี่
                                      >
                                                 ื
                                                                             ํ
  สายตาอนฉลาดแหลมคมแลว  ทเลอกเอาเขาเปนพรานนาทาง
                                                                 F
  ครั้งน”
         ี้
                  )
                                           ิ
                                                )
                              ื่
                                                      ี่
             ั
                                       ั
         “ฉนไมเหนจะเลอมใสสกนด กอนทเราจะออกเดนทาง เรา
                     ็
                                                                       ิ
  มองไมเหนพรานคนไหนนอกจากเขา  และคนทเราเชอมนไวใจก                                   ็
                                                                      ื่
                                                                               >
                                                               ี่
                                                                          ั่
          )
             ็
                                                                  ู>
                                                                    )
                                                 ี
                               >
  สนบสนนใหจางเขา  ถาฉนพบเธอเสยกอน  และรวาเธอชานาญ
                                   ั
            ุ
                                                     )
                 >
                   >
      ั
                                                                            ํ
                                                  ั
                                                      ็
                                                                           F
                                        )
                                                                   >
                        ี้
                                                        ิ
                                                            )
          ิ
              O
                             >
  การเดนปาแถบนไมดอยไปกวาเขา  ฉนกคดวา  ใหเธอเปนพราน
                           )
             ู
                                                                                >
    ํ
                                                    ี้
                                                       ี
                                                           ี
                                                                           >
  นาทางดจะดกวาตองมางองอนคนคนนเสยอก รไหมเราตองออน
                         >
                                                               ู>
                  ี
                      )
                                  >
                                                                            ็
  วอนเขาสารพัด แทบจะเรียกว)ากราบไหว>ทีเดียว แล>วเขาก
                                                                ํ
                                                                    ั
                                                             ั
             >
                        ิ
                               ิ
          )
                                                                                  F
    ี
  เรยกคาจางแพงลบ  มหนาซา  บางขณะเขายงทาตวเหมอนเปน
                                       ้ํ
                                                                           ื
                                   ํ
  นายของเรา  แทนทจะเปนลกจาง  ออกคาสงโนนคาสงนอย                                      ู)
                                             >
                                                                ั่
                                                                         ํ
                                                                                ี่
                                                            ํ
                              ี่
                                                                     )
                                     F
                                         ู
                                                                             ั่
  ตลอดเวลา ฉันบอกตรงๆ ไม)ชอบหน>าเขาเลย”
                                                                                  >
                                                                           ิ
                                                                      ี่
                   ี
                           >
                                                        )
  แงซายโคลงศรษะชาๆ ตาเปนประกายแจมใส มองทดารน แลว
                                       F
  เหลือบไปที่ร)างอันกําลังหลับของคนที่ถูกนินทา
                                      ื่
                               ั
                         ิ
              ิ
  “นายหญงเขาใจผดครบ  เรองปาแถบนแลว  จะไมมใครชานาญ
                                                                            ํ
                  >
                                                                     ี
                                                     ี้
                                                                   )
                                                         >
                                           O
                                                               F
                                                                                  ิ
                                                                                )
  เท)าผู>กองอีกแล>ว ผมขอเรียนยืนยันอกครงวา เปนการเลอกไมผด
                                                         )
                                                      ั้
                                                ี
                                                                         ื
                                                  ํ
                                                            >
                                                                                   ิ
  แล>ว สําหรับพรานนําทาง ผมไม)อาจนาทางใหคณะของนายหญง
     >
                                     >
  ได จะเปFนได>ก็แต)เพียงคนใชติดตามที่ซื่อสัตย"เท)านั้น”
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club   Page 220
   215   216   217   218   219   220   221   222   223   224   225