Page 376 - PetPraUma 01
P. 376

>
                                         ุ
                                                     ั
                                                                      ึ
                                                             >
               ั
                        >
                             C
                                       ี
                                     )
                                                                           >
  “ถาผมกลบไปแคมปโดยไมมคณชายกลบไปดวย  ถงแมจะมแง
                                                                                 ี
                                                    ิ
                                                                                  ิ
                                    ุ
                                            ิ
          ั่
                            ็
               F
                                                                            "
                                                                        ั
                     ื่
                                                        ั
                                                             ุ
  ซายนงเปนเพอนกตามคณหญงดารนกบคณไชยยนตจะคด
                                   ึ
  อย)างไร มิตําหนิผมแย)ไปร หาว)าทอดทิ้งคุณชายให>เสี่ยงอยู)ตาม
  ลําพัง”
                             "
  เชษฐาตบไหล)รพินทร พร>อมกับยิ้ม
                         )
                                                              >
                                                                             )
                                                                       ิ
                                                                     )
                                                                                  ั้
                                    ั
                                                 ั้
                                             )
       )
          F
  “ไมเปนไรหรอกนา  ผมรบรองวาทงสองคนตองไมคดอยางนน
  แน)นอน คุณบอกเขาตามเหตุผลนี้ก็แล>วกัน”
                                         ู)
                                                               ุ
                                 ี
     ึ
                                                                         ั
                           )
                                                       ั
           )
                    ั
  “ถงอยางนนมนกนาเกลยดอยดแหละครบ  คณไชยยนตคงจะ
                ั้
                                           ี
                        ็
                                                                             "
              ี
  เข>าใจได>ด แต)สําหรับคุณหญิงดารินคงจะเล)นงานผมแน)ๆ”
  เขาพูดพร>อมกับหัวเราะกร)อยๆ
     ็
                                            >
                                         )
                                                       )
                                                          ุ
                                                                             ึ
                          ั
  “กผมรบรองอยนยงไงวาจะไมใหใครมาวาคณไดทงสน  ถงนอย
                                                                                 >
                      ู)
                        ี่
           ั
                                                                      ิ้
                                                                >
                                                                   ั้
                                )
  จะเปนเดกขตอแยพาลหาเรองเอากบคณตลอดเวลากตาม  เขาก                                   ็
                                               ั
                                                   ุ
                                                                      ็
             ็
                                     ื่
        F
                 ี้
                                                            >
                                      >
                                    )
                         ุ
                                                                                ี่
                                ู)
  เปFนคนเคารพเหตผลอยไมนอย คณอธบายใหเขาทราบตามทเรา
                                                   ิ
                                             ุ
                                                                          >
                                        )
           ั
                                                                    ี
  ตกลงกนนกแลวกน  เพราะมายงนเรากไมมวธใดอกแลว  อยา
                                             ั้
                 ็
                                                                                   )
                         ั
               ี่
                     >
                                                               ี
                                                           ี
                                                             ิ
                                                         )
                                                      ็
  เสียเวลาอยู)เลย”
                                                                          ู
                   ื้
                           )
              ิ
      ิ
                                                      )
                                                                                   >
                                                                ั
  รพนทรอดเออนไมเตมใจนก                            แตภายหลงจากถกรบเรา
            "
                                      ั
                               ็
  คะยนคะยออยู)อีกครู)ใหญ)ก็จําต>องจํานน
       ั้
                                                                   )
                                                                                  ั
                                                            ั้
  “ตกลงครับ ถ>าคุณชายอยากจะทดลองอย)างนน แตขอสญญากบ
                                                                         ั
  ผมสักข>อหนึ่ง”
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club   Page 376
   371   372   373   374   375   376   377   378   379   380   381