Page 456 - PetPraUma 01
P. 456

ั
                                                                    ิ
                            >
                                                                                   )
       )
                                                                           ี้
           )
                                                                              ั
                                                       ุ
                                   ั
  “ไมแนหรอกครบ ถาตกมนกคงไปตกในหบเขา บรเวณนมนโลง
                                       ็
  เกินไป เมฆครึ้มพอใหเราคลายร>อนเท)านั้น”
                             >
         พายพดแรงขนทกขณะ  เมฆฝนลอยผานไปอยางรวดเรว
                          ึ้
                               ุ
               ุ
                 ั
                                                                       )
                                                            )
                                                                                  ็
                                                                       ู
                                                                                   ึ่
                               ื
                   >
             ็
                                               ี่
                                                             )
                                             )
                                                                     ู)
                                                       ู
                                                                           ิ
                                                 ั
  สงเกตเหนไดจากนกเงอกฝงใหญทจบหมบนรอนอยสงลบ  ซง
                                                         ิ่
                                     ู
   ั
                                                                 ี
                                               )
  บดนถกลมบนพดกระจดกระจายวอ น และสงเสยงรองแวว ลง
                               ั
                      ั
                                                            )
          ู
                                                                      >
                                                                               )
    ั
        ี้
                                                                      ็
                                                                                  ื่
  มาได>ยินถนัด เก>งสองสามตัวเผ)นกระโจนตัดหน>าให>เหนเพราะตน
                                    ั
       ุ
                                                    >
               ั
                                                                         )
  พาย ไชยยนตหยดชะงกขยบปน แตแลวกเปลยนใจ ปลอยใหมน
                               ั
                                                       ็
                                         r
                       ุ
                                                )
                   "
                                                                                  ั
                                                             ี่
                                                                                >
    )
                                     ั
                                          ี
                                                      >
                                                                        ิ
  ผานไปเสย  ววแดงสองตวเพยงพอแลวสาหรบการยงของเขา
                                                               ั
              ี
                      ั
                                                         ํ
                                   ุ
                                        ี
                   >
                                                  ี
        ี้
   ั
                 )
                                                                            )
                                                                                  ิ
  วนน เขาไมตองการจะหยดเสยเวลาอก เพราะพรานใหญคงเดน
  รุดไปเบื้องหน>าโดยไม)หย)อนฝZเท>ารอ คล>ายจะเตือนเขาโดยอาการ
                                                ั้
                                                                                   )
                                                              ื
                                                         >
           ั
  ไมใหหนไปสนใจกบสตวเลกเหลานน  ใหเปลองเวลาโดยเปลา
                         ั
                                     ็
                                 "
                              ั
                                            )
     )
        >
              "
  ประโยชน
  “เราจะตามเชษฐาทันในระหว)างทางไหม?”
                  ี
  เขาถามขนอก กรอกกระตกนาใสปากแลวสงไปใหจอมพราน รพ                                    ิ
              ึ้
                                                                  >
                                                         )
                                   ิ
                                       ้ํ
                                                      >
                                            )
  นทร"ส)ายหน>าปฏิเสธน้ําจากมือของไชยยันต"พร>อมกับยิ้มตอบว)า
  “ถาคณชายประวงเวลาไวสกนด  เราอาจตามทนทบรเวณปาก
                                                                 ั
     >
                                                                     ี่
                                    >
                                          ิ
         ุ
                                                                         ิ
                                      ั
                         ิ
              ุ
          >
                                                                          ็
                                                  >
                                                      ิ
                                          ี้
                                                                                   ึ
                                                )
  ทางเขาหบภายใน 6 โมงเยนน แตถาเดนอยางไมรอ กคงไปถง
                                                                   )
                                      ็
                                                            )
  โปงกระทงกอนหนาเราสกครงชวโมง  ไมตองหวงหรอกครบ จน
                                                                                  ั
                                                                             ั
                                                         >
                                 ั
                          >
                                           ั่
                                       ึ่
                                                       )
              ิ
     O
                                                              )
                 )
  กับเกิดรู>ดีว)าเราควรจะตั้งแค>มปCที่ไหน เพราะผมบอกที่หมายเขา
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club   Page 456
   451   452   453   454   455   456   457   458   459   460   461