Page 63 - PetPraUma 01
P. 63

ั
                                                                             )
                                                                           ี้
                                                                  O
                                                                                  ื
                                         >
                                              ี้
  “ตาพรานไพรใจฉกาจ  หนาเหยวราวกบโจรปาคนนนะหรอ
  นักเรียนเยอรมัน เคยเปFนร>อยตํารวจเอกตระเวนชายแดน”
  “ครับ คนนี้แหละ”
         หญงสาวมอาการเหมอนจะเปนลม  ชะโงกหนาออกไปทาง
                                                                    >
                                               F
                                     ื
                       ี
              ิ
                                                              ื่
  หน>าต)างอีกครั้ง ขณะนี้จิ๊ปของรพินทร"กําลังเคลอนออกจากประต                        ู
  สถานีกักสัตว"ของนายอําพลไป จะเปFนการบังเอิญหรืออะไรก
                                                                              ็

  ตามท  พรานใหญเหลอบขนมาและกพบกบดวงตาของหลอน
                                 ื
                                       ึ้
                                                           ั
                                                     ็
                                                                                )
         ี
                            )
                  ื
                                                      Z
                                                                              )
                                    ื
  พอด  ดเหมอนเขาจะยกมอขนแตะกบปกหมวกลาสตว  สงการ
                                                                  )
        ี
                                                 ั
                                                                         "
                                        ึ้
                                                                     ั
            ู
  คารวะน>อยๆ มาให>แก)หล)อน ดารินกัดริมฝZปากจ>องจนลับตา
                                                                              )
                                                    ํ
                                  ู
                                          ี้
             ื่
                                                                          >
                                                            ั
                                                                                  ึ่
                                                                   )
                                                                     ี
  “ไม)น)าเชอเลย มนาละ พดจาเลยวลดสาคญนก แตตหนาเซอทม
                         )
                                                        ั
                             )
                       ิ
                                                                                   ํ
  อย)างสนิท พี่ใหญ)คะเปลี่ยนพรานนําทางใหม)เถอะ ขืนเอาคนนี้นา
  ทาง มีหวังทะเลาะกับน>อยฆ)ากันตายเสียก)อนกลางทางแน)ๆ”
                                                    )
                                                         ุ
                                                                        ี่
                                                                      )
                                               ึ้
                           ึ่
                               ั
                                                                                 )
            )
      )
  หลอนบนออกมาครงหวเราะครงบงอยางฉนๆ  แตพชายไมได                                      >
                                           ึ่
  สนใจอะไรด>วย หันไปทางอําพล
                                               )
              ิ
                                                                          F
                                                                                  ี่
           ี
  “โชคดจรง  ผมไมคดมากอนเลยวาพรานของเราจะเปนคนทม                                     ี
                                     )
                           )
                             ิ
  การศกษาดเยยมมาแลวเชนน  จรงๆ  นะ  เหมอนฝนไปงนแหละ
                                                                    Q
         ึ
                   ี่
                                        ี้
                                    )
                               >
                ี
                                                             ื
                                             ิ
                                                                           ั้
  ผมปลอดโปร)งใจเหลือเกิน แทบจะพูดได>เต็มปากว)า หมด
                                                                                  ื
                               )
                                      >
                         ุ
  ความกงวลอะไรทกอยางแลว  ตอไปมนกเปนเรองของโชคหรอ
           ั
                                                                ื่
                                                           F
                                                        ็
                                             )
                                                    ั
  เคราะห ที่เราจะเผชิญตามแต)บุญกรรมเท)านั้น”
           "
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club    Page 63
   58   59   60   61   62   63   64   65   66   67   68