Page 61 - PetPraUma 01
P. 61

)
  “บราโว! เห็นจะพอมีหวัง หรือยังไงคุณอําพล”
                                                                               ี่
  ไชยยันต"ร>องออกมา พลางหันมาขอความเห็นเจ>าของสถานท

                 ็
                                           ี
  “ครบ  ผมกคดอยางนน  บางทเราอาจจะไดคาตอบแนนอนจาก
                                                             ํ
                                                           >
                                                                         )
                               ั้
                         )
       ั
                   ิ
  เขาในตอนเที่ยงพรุ)งนี้ก็ได”
                                   >
  “การไปครั้งน ชีวิตของพวกเราทุกคนฝากไว>กับเขา”
                   ี้
                                                    )
                            F
                      ั
                                      >
                                ั
                                                                                 )
                                                                )
                                                                       )
                                                          ึ้
  ม.ร.ว.เชษฐา  อนเปนหวหนาคณะ  กลาวขนอยางแผวเบาอยาง
                                                                         ิ
  สขมรอบคอบ ขณะทมองจบรางอนเดนอยดมๆ ของรพนทร ซง
                                                                                   ึ่
                             ี่
                                                                               "
                                     ั
                                                   ิ
                                              ั
                                                           ุ)
      ุ
                                                         ู)
                                        )
   ุ
  กําลังจะลับหายเข>าไปในรถจิ๊ปคันหนึ่ง
                                                                       ั
                                  ั่
                                                                            ี
     ึ
           >
  “ถงแมผมจะพอใจและมนใจในสมรรถภาพของเขาสกเพยงไรก                                     ็
                                                            ั้
                                                                     ํ
                                                                 ิ
                                        ็
                                                  ุ
                                                       ี
  ตาม  ขอใหผมไดรบความเหนจากคณอกครงเถดอาพล  ชวต
                                                                                ี
                           ั
                                                                                  ิ
                          >
                  >
  อนาคตของเราทั้งหมด พอจะฝากไว>กับเขาได>แน)หรือ?”
  “เทาทผมรจกเขามานะครบ  คณชาย  ผมขอรบรองไดในเฉพาะ
                                                                        >
       )
                                                              ั
          ี่
                                          ุ
                                   ั
                  ั
                ู>
  ด>านความซื่อสัตย"สุจริตและความเปFนสุภาพบุรุษ”
  เชษฐาถอนใจออกมาอีกครั้ง พึมพํา
                                         >
                                               >
                                                                 ็
  “สองสงนเทานน เราพอใจแลว ใหตายส มองเหนเขา ไดพดจา
                                                                             >
                                                                               ู
           ิ่
                                                       ิ
                     ั้
                  )
              ี้
  สนทนากบเขา  รวมทงสงแวดลอมอนเปนปาเชนน  ทาใหผมอด
                                                                       ํ
                                 ิ่
                                                                   ี้
                                                                            >
                                                               )
             ั
                                                      F
                                           >
                                                 ั
                                                          O
                              ั้
  นึกไปถึงพวก ‘ไวท"ฮันเตอร’ หรือพรานผิวขาวในแอฟริกา
                                    "
                      )
                                                                              ู
                                                                                  ั
                             O
                  ึ
                                                                         >
                                                ี
           ึ
     )
        >
                                                          O
                                  ื
                                                                  ิ
  ไมได นกไมถงวาในปาเมองเรา จะมพรานปาทเจรญแลว พดกน
                )
                                                              ี่
  ได>รู>เรื่องอย)างคนได>รับการศึกษาดีอย)างน”
                                                      ี้
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club    Page 61
   56   57   58   59   60   61   62   63   64   65   66