Page 60 - PetPraUma 01
P. 60

"
                                                 ั
                                                                      ิ
                                                              ุ
     >
        ั้
                           ุ
                                       ุ
                  ี้
                                                                             ิ
              ็
  “ถางนเยนน ผม คณชาย คณไชยยนต และคณหญงดารน ขอ
                                        ั
                                  )
  เปนเจาภาพ  เชญคณรวมรบประทานอาหารเยนทน  คณจะ
                              ุ
     F
          >
                                                                 ็
                                                                        ี่
                                                                      ี่
                         ิ
                                                                              ุ
  ขัดข>องไหมครับ?”
                     ั
                          ั
                                                                        ิ
                                                        )
                                                                                 ี้
                                                                            ั
                                                      )
                                      ี้
                                 ็
                                                ิ
                                            ั
         >
  “ผมตองขออภยครบ  เยนนผมบงเอญไมวาง  เพราะตดนดเลยง
                               ื่
  พวกพรานพนเมอง เพอนเกาๆ ของผมเสยแลว นานๆ เราจะได                                   >
                                                             >
                                                       ี
                                      )
                       ื
                  ื้
                                         ี
  พบปะสังสรรค"รวมหมู)กันเสียท และผมเองก็เปรียบเหมือน
  หัวหน>าของเขาเหล)านั้น ได>อาศัยพึ่งพาเขาอยู)เสมอ กรุณาอย)าให                      >
  ผมผิดนัดกับเขาเลยครับ”
  “ถ>างั้นคุณจะให>โอกาสนี้แก)เราได>เมื่อไหร)ครับ”
  เชษฐาถามโดยเร็ว สีหน>าแช)มชื่นมีความหวังขึ้น
                                                                                )
                                                               ุ
                                  ็
     ึ
                                                   ั
  “ถงอยางไร  พวกผมกจะตองคางพกอยกบคณอาพลทนกอน
                                             >
                                        >
                                                                    ํ
                                                                              ี่
                                                           ั
                                                                            ี่
                                                         ู)
           )
                                                             ั่
                              ็
                            ี่
  บอกตามตรง อยทนกเพอรอคาตอบจากคณนนแหละครบ ซก...
                          ี่
                        ู)
                                                                          ั
                                 ื่
                                                        ุ
                                         ํ
                                                                                ั
                                 ี
  พรุ)งนี้เที่ยง คุณพอจะปลกเวลาได>ไหม?”
  “ได>ครับ”
                                                                                 >
  รพนทรตอบสนๆ แลวกลาวอาลาทกๆ คน หยบหมวกคาดดวย
                   ั้
     ิ
                             >
           "
                                   )
                                                ุ
                                                               ิ
                                        ํ
                                                                               ั้
                                                                         >
          ื
                                                ิ
      ั
                              ึ้
                                                    ุ)
  หนงเสอดาวของเขาขนมาสวม  เดนดมๆ  ออกจากหองนนไป
  ทั้งหมดมองตามร)างของพรานใหญ)ไปจนกระทั่งลับ แล>วมายืน
         ู)
                                ิ
                                                                                   ั
                                                                                 ู)
                >
                   )
           ี่
                                            )
                                                                        "
  ดกอยทหนาตางบานเดม  เมอรางเพรยวของรพนทรเดนอยยง
                                                    ี
                                                                  ิ
                                                                           ิ
    ั
                                         ื่
  บริเวณด>านลาง อันเปFนสถานีกักสัตว"ของนายอําพล
                  )
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club    Page 60
   55   56   57   58   59   60   61   62   63   64   65