Page 58 - PetPraUma 01
P. 58

ั้
                                                               ี
                                                                     )
                                                      ั้
                        ี
                             >
                                       ิ
                                                                                 )
  ทางคุณรพินทร"เรยกรองมาเถด ผมยอมทงนน อกอยางหนงไมใช                                 )
                                                                            ึ่
                                                                     ็
                             ี
                                                                                  ั
          ิ
                "
                       ี่
                                               )
                                                  ั้
                                                                               )
                              ิ
                                                                        ี่
                                        ี
    ุ
  คณรพนทรจะเสยงชวตคนเดยวเทานน  พวกเรากเสยงเทากน
  ทั้งนั้น เพราะเราไปด>วยกัน ชีวิตเราฝากไว>แก)กัน”
  “ก็เหมือนเราลงเรือลําเดียวกันนนแหละ โดยมีคุณเปFนกัปตัน”
                                           ั่
  ไชยยันต"สรุปท>ายยิ้มๆ
                                                                "
                                                         ิ
                                  ั
                         ี
                              >
         ทกคนเหนสหนาอนวางเฉยของรพนทรปรากฏรอยยม
           ุ
                     ็
                                                                                  ิ้
                                                                             ิ
                                                                  ึ
  กว>างๆ ออกมาเปFนครั้งแรก นัยน"ตาเปFนประกายพงพอใจนยมยก
  ย)องจับอยู)ที่ใบหน>าของเชษฐาและไชยยันต"อย)างเป<ดเผย
                                       F
                                                                        F
   “ผมขอคานบใหแกความเปนลกผชาย  และความเปนนกกฬา
                                           ู
                  ั
                        >
               ํ
                                                                                ี
                                               ู>
                                                                             ั
                            )
                                                )
  ของคณทงสองครบ ผมเองยอมรบวาไมเคยเหนใคร มนาใจกลา
                                            ั
                                                             ็
                                                     )
                                                                        ี
                        ั
                                                                          ้ํ
         ุ
                                                                                   >
              ั
  หาญเด็ดเดี่ยวและกว>างขวาง เหมือนอย)างคุณทั้งสองเลย
                                             ิ
                   )
                                                       ิ่
                        ิ่
                                                                >
                                    ุ
                                       ี่
                                                                        ู)
                                         ี
  โดยเฉพาะอยางยง ชาวกรงทมชวตและสงแวดลอมอยทามกลาง
                                           ี
                                                                          )
                                                                             >
                                                                                 ี้
                                  ุ
  ความสะดวกสบาย  ผาสกนานาประการ  เราเลยปญหาขอนไป
                                                                    Q
                                                     >
  เสียก)อนเถิด สมมติว)าผมตกลงนําทางให และเราได>ถึงที่นั่นโดย
                                                                     ุ
                                                                             ั
  ไม)ตายเสียก)อน มิหนําซ้ํายังได>พบกับ ‘ขุมเพชรพระอมา’ อนเปน
                                                                                  F
                                                                     )
                                                      O
                                  O
                               ี้
  ความฝนลมๆ แลงๆ น ฝายคณอนเปนฝายนายทนวาจางผม ได                                     >
                                        ุ
                                                  F
                                                                 ุ
                                             ั
                                                                         >
           Q
                        >
  คิดอะไรไว>บ>างหรือยังว)า เราจะจัดการกันอย)างไร”
  ม.ร.ว.เชษฐาตอบโดยไมมการลงเลเลยวา  “ดวยเกยรตยศของ
                                                                           ิ
                                 )
                                                                     ี
                                          ั
                                                               >
                                   ี
                                                      )
                                            )
                          >
       ู>
   ู
                                                                             ี่
                                    ั
                               ั่
  ลกผชาย ผมขอใหคามนสญญาวา โชคลาภใดๆ กตาม ทเราจะ
                            ํ
                                                                   ็
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club    Page 58
   53   54   55   56   57   58   59   60   61   62   63