Page 72 - PetPraUma 01
P. 72

“อย)าลืมว)าคุณเปFนลูกจ>างของเรานะ”

                                   >
                                                                   ิ
                                ู
                                                                         "
                                                                     ั
                                              >
                                                    ํ
       )
                                         ี่
                F
                                                                           ี
  “ใช  ผมเปนลกจาง  ลกจางทจะตองนาทางและพทกษชวตของ
                        >
                    ู
                                                                             ิ
                                                        )
                                                              ็
  นายจ>างทุกคน ที่จะเดนทางไปในครงน แตผมกมสทธในการทจะ
                                                   ี้
                                                ั้
                                                                ี
                                                                  ิ
                                                                                 ี
                                                                      ิ
                              ิ
  ปฏิเสธภาระหนักเกินไป นั่นก็คือการพิทักษ"ชีวิตของผู>หญิง
  ด>วยอีกคนหนึ่งโดยไม)จําเปFน”
         ดารินหน>าแดงก่ํา กํามือแน)น จ>องตาเขานิ่งอยู)เช)นนั้น อึดใจ
                       )
                                           ิ
           ั
                                                           r
      ึ่
                                                                   <
                                                                               )
  หนงกหวเราะแคนๆ  ออกมาเดนมาทราวปนไรเฟลขนาดตางๆ
                                                   ี่
         ็
  ที่ตั้งประดับอยู)ในห>อง กระชากขนาด 30-30 แบบลีเวอร"แอ็คชั่น
                                                                               ู)
                                                                    ึ่
                                                     )
                                                >
                                       ึ่
                                                                ุ
              ื
                  ึ้
  ปลวตดมอขนมากระบอกหนง  ควากลองกระสนซงวางอยในต                                      ู>
      ิ
          ิ
  กระจกใกลๆ  ขนมาเปดชาๆ  บรรจลกอยางเยอกเยนเขาไปทละ
                >
                                                                    ็
                                                                                 ี
                                                              ื
                                                  ู
                      ึ้
                                                ุ
                                                        )
                               <
                                                                          >
                                   >
                         ั
                                ู)
                                               )
                                                                             ั้
                                                                     ิ
                                                         ั้
                                                   ั้
                ั
                                  ี่
                                                               >
    ั
                                      ิ
  นด  ตายงมองจบอยทรพนทรเชนนนครนแลวพรบตานนเอง
                                            "
  หล)อนสะบัดตัวกลับหันออกไปทางหน>าต)าง กระชากลีเวอร"หรือ
                                                                  ํ
                                                              ึ้
                                                          ุ
  คานเหวยงของไรเฟลกระบอกนน  สงกระสนขนลาอยางรวดเรว
                           <
            ี่
                                           ั้
                                                                                  ็
                                                                       )
                                                 )
  แล>วเสียงปrนก็แผดระเบิดขึ้นกึกก>อง จากนิ้วเรียวที่แตะไก เปรยง!
                                                                                ี้
                                                   ุ)
                                      ั้
                            >
                                                                            >
                                                                   ึ่
  เปรยง! เปรยง! สะทานไปทงหองลกนนดบพวงหนงจากตนนนท                                    ี่
                                               ู
                                                                                ุ)
      ี้
                                                       ิ
                                         >
                 ี้
                                                                            ็
  ยนอยหางหนาตางบานนนประมาณ 40 เมตร ปลวกระเดนหลด
                                  ั้
           )
                   >
                       )
                                                                                  ุ
   ื
                                                                  ิ
         ู)
  จากขั้วไปทีละลูก ในทุกครั้งที่หล)อนปล)อยกระสุนออกไป
                                                                                ็
                                                                                  ั
            >
                                                )
        ุ
                                    ั้
                             ็
                      )
                                ั
                                                                    >
  นดสดทาย  หลอนเลงตดขวขาดหลนมาทงพวง แลวหลอนกหน
                                                                          )
                                                        ั้
    ั
  กลับมา อกตระหง)านงามกระเพื่อมเปFนระลอกด>วยลมหายใจ
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club    Page 72
   67   68   69   70   71   72   73   74   75   76   77