Page 74 - PetPraUma 01
P. 74

“เสียดายนะ ที่ฉันเปFนผู>หญิง”

                                                                    ี่
                                                                ี่
                           )
                                                                      >
                                                           r
            ู
      )
                                        >
  หลอนพดเบาๆ  แตกราว  ใชปากกระบอกปนเขยทตนแขนจอม
                               >
  พราน แล>วยิ้มหยันๆ
                                                               ี้
                                                                   ั
     >
         ั
                                                     ั
                  ู>
  “ถาฉนเปนผชาย โดนการสบประมาทกนแบบน ฉนคงจะทาคณ
              F
                                                                              >
                                                                                  ุ
           )
  ตอยแน”
    )
               ุ
                                                                             ิ
                                                         >
                                  ิ
                      ั
                                                  ี
                                         ั
                                                     ู)
                                                                                  F
                                                                      ุ
                                                               )
       ื
  “นคอเหตผลครบคณหญงกรตวเองดอยแลวนวา  คณหญงเปน
      ี่
                          ุ
                                       ู>
                                      ็
                                                             ี่
  ผู>หญิง”
  “ขอให>เรามาพูดกันด>วยเหตุผลหน)อย”
                                         )
                                                           >
                                                       ี
                                                                             ั
           r
  ดารินฝนหวเราะ พยายามจะขมโทสะในสหนาและอาการอนวาง
               ั
                          )
  เฉยของพรานใหญ
                                ู>
                                     ิ
                                            )
                                                )
                                                  )
                                                                           ื
                                                            ี่
              ิ
                            F
                       ั
         “จรงละ ฉนเปนผหญง แตไมวาอะไรทนายพรานมอฉกาจ
                                                                               ั้
                                                                            >
                                        )
                                                     ั
                                             ่ํ
                     ี่
                                                 ื
                                                         ํ
                )
           ุ
                                                                        ํ
                                                                                  ั้
     )
                                                                     ็
                                                                 ั
  อยางคณเชนทใครๆ  เขายกยองราลอนกทาได  ฉนกทาไดทงนน
                                                             >
  แล>วทําไมคุณถึงจะมาจํากัดสิทธิฉัน ไม)ให>ฉันเดินทางไปในครั้งน
                                                                                  ี้
                                                                   >
    >
           ั้
                                                             ั
  ดวย  ทงๆ  ทมนกเปนสทธอนชอบธรรมของฉนแทๆ  ในฐานะท                                    ี่
                     ั
                                     ิ์
                             F
                                       ั
                   ี่
                                 ิ
                         ็
                            ุ
                                  )
    ี่
                                                                                  ั
                                                                      ิ
                                    >
                                         ั
  พชายฉนจางคณ  คณไมตองกงวงวาจะตองมาคอยพทกษคมภย
                                                       >
               >
                                                )
                     ุ
                                                                        ั
           ั
                                                                              ุ>
                                                                            "
  อะไรใหฉนหรอก  ทาหนาทนาทางไปอยางซอสตยประการเดยว
                                                                                 ี
                                        ํ
                                                           ื่
           >
                                                      )
             ั
                                      ี่
                            ํ
                                  >
                                                                   "
                                                               ั
                                                                      >
  เท)านั้นชีวิตและความปลอดภัยของฉัน ฉันรักษาเองได”
                                         ั
                                                )
                       )
                          )
                                                                           ึ่
         พรานใหญไมสนใจอะไรกบหลอนทงสน เหมอนหนงผใหญ                                   )
                                                                  ื
                                                                              ู>
                                                      ั้
                                                         ิ้
  ที่เมินเฉยต)ออาการตอแยของเด็กที่มายืนกวนอยู)ข>างๆ หันไปทาง
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club    Page 74
   69   70   71   72   73   74   75   76   77   78   79