Page 108 - PDF-เพชรพระอุมา 1 ไพรมหากาฬ
P. 108
108
่
ี
ิ
่
ู
“ก็แปลไดอกครงหนึงวา คนทไมรอะไรเลยกควรจะเปน ดารน วราฤทธ คนนี”
็
ั
ี
ิ
้
์
้
หลอนครางออกมา ยิมจืดๆ
้
้
ุ
ิ
ี
ึ
้
จอมพรานลกขนชาๆ บดขเกียจปดปากหาว
ู
ู
ุ
ื
ี
่
ื
“ไมมใครฉลาดรอบรไปทกอยางหรอกครบ ผมไมรอะไรเลยในเรองแพทยศาสตรหรอ
ั
ู
มานุษยวิทยา แตคณหญงเปนผชานาญในวิชาสองแขนงนี ถาเกิดมารอบรในดานสอดแนมระวังตน
ิ
ุ
ํ
้
ู
่
ั
้
ี
ี
ิ
่
ํ
ั
ิ
ื
ื
ื
ของวิชาเสอพรานมนก็ผดไป คดเสยวาเรองนีเปนเรองขาขนเสยก็แลวกันครับ”
ี
หลอนจุปาก โคลงศรษะ ครางออกมา
ุ
ั
“แงซายไมยักเตอนใหฉนรสกนิดวา คณไมไดหลบ”
ั
ู
ื
ั
่
ิ
ั
ื
ิ
ุ
ู
ี
ั
“ถาหมอฉลาดจรง มนเรองอะไรทหมอจะตองบอกใหคณหญงร ผมบอกมาตงแตไหนแต
่
้
ั
ึ
่
ี
่
ไรแลววา ไอหมอนีมนลกลบทสด”
ั
ุ
ั
ุ
ั
ิ
“แตฉนไมเชอเลยวา เขาจะมอนตรายอะไรกับเรา หรอคณคดยังไง”
ื
่
ี
ื
้
้
ั
ุ
ี
“เวลาและเหตการณเทานันครบท่จะพิสูจนได ขณะนีก็เทากับเราคบคนจรไมรูจักหัวนอน
ิ
ปลายตน มหนําซายังมประวัตไมนาไวใจ แตการเดินทางของเราครงนี เปนการเดินทางมหาวิบาก
ิ
ั
ี
ี
้
ํ
้
้
ึ
ู
ู
คลายๆ จะไปสความมรณะอยูแลว ผมถงไมแครวาแงซายจะมาไมไหน ออกจากหลมชาง เราจะรได
ื
ั
่
แนชดวาหมอนีจะเปนพิษเปนภัยอะไรหรอเปลา”
่
แลวจอมพรานก็หันมาจองหนาหลอน เสยงทถามเกือบจะหวน
ี
ี
“ทาไมไมนอน?”
ํ
ั
ั
“ฉนนอนไมหลบ”
่
ี
ี
ั
ิ
้
ี
หลอนสารภาพเบาๆ ถอยไปนังทโขดหนเตยๆ กอนหนึง อนเปนธรรมชาตราวกบจะมมอ
ิ
ื
ั
่
่
ื
้
ี
่
ใครมาวางเปนแทนไว ทอดสายตาออกไปยังแนวปาทเปนฉากดํามดเบองนอก แสงไฟวอมแวมจาก
ื
้
กองไฟทกอไวหางๆ สาดจบผวหนาแดงเรือเปนเงารางๆ สายตาของรพินทรจับอยูทใบหนางามนัน
ี
่
ั
ิ
ี
่
่
่
นิง
“แลวคณชายกับคณไชยยันต”
ุ
ุ
ั
“หลบหมดแลว”
“ทาไมไมเขยนวิทยานิพนธอยูในเตนท ทําไมไมฟงจานเสียงสเตอริโอทีเตรียมมา”
ํ
่
ี
หลอนยิมเนือยๆ หันมาสบตา
้
ี
ื
่
ึ
“เมอไหรถงจะเลกประชดฉนเสยท”
ิ
ั
ี
“เปลา แนะดวยความรสกแทจรง ไมควรจะออกมาเดนตากน้าคางอยางนี”
ึ
ํ
ู
้
ิ
ิ
ดารนสนศรษะ
่
ั
ี
ิ
“ฉนกําลงอยูในอารมณตนเตน ในสงแวดลอมทใหมและแปลก นอนก็ยังไมหลบ เขยน
ั
ี
ิ
่
ั
ื
่
ี
่
ั
๋
ึ
ี
ี
ั
ู
่
วิทยานิพนธก็ไมมสมาธ ฟงเพลง ฉนก็เพิงจะมารสกเอาเดยวนี้เองวา มันไมมีคาอะไรเลยในภาวะ
ิ
ั
้
ึ
เชนนี ฉนมาปาดงพงไพร ฉนควรจะอภิรมยกับธรรมชาตของปา ซงมนนาจะใหความสขมากกวาท ่ ี
ั
่
ิ
ุ
ั
[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
