Page 161 - PDF-เพชรพระอุมา 1 ไพรมหากาฬ

161

ื
่

ั
็


่
้
นักลาสตวทกคนยอมจะทราบดีวา ตอจากนันกเปนเรองของการสงบสติอารมณนังรอ
ุ
ี
่
ี
่
ี
ํ


ดวยประสาททตืนไวพรอม เปนการรอชนดทกาหนดเวลาแนนอนไมไดทเดียว
่
ิ

ี


ั
ุ

่
ิ
เชษฐาควักบหรออกมาคาบ แตแลวก็ชะงกคลายจะนึกขนมาได ขยับจะเก็บตามเดม แต 
ึ
้


ี


รพินทรขดไลทเตอรปองสงมาให

้
ี
ั



ิ
ู
ั


“สบเถดครบ ไมเปนไรหรอก ผมเชอวาขณะนีมนคงไมไดปวนเปยนอยูในละแวกน้แนๆ
่

ื
ั
ุ



ั
ถามนจะยอนกลบมา ก็คงในราวใกลๆ รง”

่
ู
ั
อดีตนายพันโท หัวหนาคณะเดนทางจดสบและสงไปใหเขาตวหนึง
ุ
ิ
ุ
ู

“ถามจรงๆ เถอะ ตามความรสกของคณ ไอกุดมนจะยอนมาในคนนีไหม?”
ั
ื
ึ
้

ิ
ี
ี

่
ี
่
ี
ี
ั
้
ั
ี
่

ั
“อยางทผมบอกแลวนันแหละครบ ถามนจะมาอกครงก็ตอนตสตหา โอกาสของเรามอยู 


็
ั

ื
้

ในระหวางนันเอง แตก็เปอรเซนตนอยเหลอเกิน มนฆาคนของเราอยางเจตนา ไมไดฆาเพราะหิว
ี
้
่
ื
่
ื
ั
เพราะฉะนัน เรองการวกกลบมาทซาก จึงหวังไดนอยเหลอเกิน”
ั
ั

ื
ุ

ุ

ุ
้

่

ื
“รายกาจเหลอเกินนะ ไอเสอตวนี ไหนคณวาไอตวเดียวกันนีหรอ นีคณเคยนังซมสองไฟ
ื
่
่

ุ
ํ
ใหคณอาพล แลวเขายิงพลาด”
ั
ี
ั
ํ
ื
“ครบ ไอตวนีแหละ เหตการณมนเหมอนขณะนไมมผด ผมกับคณอาพลนังเฝาซากของ
้
ิ
้
่

ั
ุ
ุ
ี


่
คนทมนกัดตาย ก็เปนคนของคุณอําพลนันแหละครับ ผมเปนคนสองไฟ คุณอําพลเปนคนยิง ผม
ี
ั
่

ู

ื
ื
่
ั
ิ
เตอนแกแลววาควรจะใชลกซองดีกวา แตแกไมเชอ ลอดวย .470 ดับเบลไรเฟลของแก มนไดรบ


้

ั
ุ
่
สมญาวา ‘ไอกุด’ มาตงแตครงทคณอาพลยิงนันแหละครบ คณอาพลไดนิวขางหนึงของมนไปไวดู
ั
ํ
ั
ุ
้
ั
ํ

่
้

ั
ี
้

่
เปนทระลก ในขณะเดียวกับทใครตอใครอกหลายคนก็ถูกมันกัดตายไมหยุด เวลาผมออกตามมัน
่
ี
่
ี
ึ
ี

้
็
ิ
ื

่
จรง มนก็หลบชนิดทรอยกไมยอมใหเห็น นึกไมถงเหมอนกันวา มาคราวนีมนจะยองตามคณะของ
ั
ี
ึ

ั
ํ
้
่
ิ
ื
ื
่
่
ี
ิ

ั
เรา ความจรงผมก็เพิงจะมารูตวเมอคนวานนีเอง เพราะพบรอยทรมลาธาร และพรานของผมสองคน
ั
ั
้
ี
่
ํ
่
ก็เห็นมนชดๆ ทเดียว พวกนันเพิงจะมาบอกผมเอาในตอนคา”
ั
“ตองฟาดมนใหอยู รพินทร ถายังไมไดตัว เรายงไมเดินทางตอ”






ั
เชษฐายําหนักแนนอีกครัง!
้
้

[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)