Page 166 - PDF-เพชรพระอุมา 1 ไพรมหากาฬ
P. 166

166



                                                                                                     
                                                            
                                                                  ุ
                                                                                                
                                ํ
                             ุ
                                          ี
                                                                     ้
                                                                     ึ
                            บญคากับพรานอกสามคนของรพินทรพากันลกขนผละแยกยายกันไป  ไชยยันตควาปน
                       ึ
                    ุ
                                     
                   ลกขนยืนหันไปทางนองสาวของเพอนสนิท
                                                ื
                                                ่
                       ้
                            “ไปนอนกันเถอะนอย นังแกรวอยูก็ไมมประโยชนอะไร พักผอนเอาแรงไวดีกวา ระยะท  ี ่
                                                 ่
                                                             
                                                         
                                                                                
                                                              ี
                                            
                                                     
                                                                                 ่
                                                                              
                                                                                         
                                                                                         ู
                                                                                 ื
                          
                                                          ั
                                                     
                                         
                                                                   
                                                                                      
                                                                          ี
                                      
                                                 ี
                                                   ่
                                                 ่
                   รพินทรกับเชษฐาดักเฝาอยูหางจากทนีไมมากนกหรอก ถาไดยินเสยงปนเมอไหรก็รเองแหละ”
                                         ั
                            “ฉนนอนไมหลบหรอก เธอไปนอนกอนก็แลวกัน”
                                                                  
                                       
                              ั
                                
                                       ่
                                           
                                            ํ
                            “แลวเธอจะนังอยูทาไม?”
                                                   ู
                                          ั
                                                            ้
                                                ้
                                          ้
                                       ื
                                                ึ
                               ิ
                            หญงสาวยกมอทงสองขนลบใบหนา ยิมจางๆ
                                                                             ่
                                                        
                                                     ั
                                                                                        ี
                                                            ุ
                                                                     ํ
                                                                             ื
                                                                   ั
                               ่
                                                                          ั
                            “นังตากลมพักสงบจิตใจอกสกคร เหตการณมนทาใหฉนตนเตนขวัญเสยไปหมดแลว ไม       
                                                        ู
                                                  ี
                                                                                                  
                                                                                
                                            ่
                                                                                      
                                                         ่
                                     ี
                                                       
                                                                                ุ
                                                                                
                                                                                         ่
                                  ั
                                                                            
                   ตองหวงหรอก  ฉนมแงซายนังเปนเพือนอยูนี  เธอไปนอนพักเสยไป  พรงนีจะตองตนไปเปลยนเวร
                                                  ่
                                                                                                 ่
                                                                                                 ี
                                                                        ี
                                                                                  ้
                                                                                         ื
                    
                                               
                          
                     
                             
                        
                   เฝาแตเชาไมใชหรอ”
                                  ื
                                
                                                 
                                                            ื
                                                                    
                                              
                                   
                            ไชยยันตพยักหนา ไมกลาวอะไรอก ถอปนเดินดุมๆ หายเขาไปในกระโจมพัก
                                                        ี

                               ิ
                                              ็
                                                  ี
                            ดารนหักกิงไมแหงเลกๆ ทถออยูในมอโยนเขาไปในกองไฟ
                                                  ่
                                                    ื
                                                                  
                                        
                                                           ื
                                     ่
                                                       
                                                                         ู
                                                                            ั
                                     ื
                                                                       ึ
                                                               ั
                                     ่
                                                        ื
                                            ั
                            “แงซายรเรองเสอตวนีมากอนหรอเปลา ฉนหมายถงรวามนสะกดรอยตามคณะของเรามา
                                    ู
                                    
                                               ้
                                          ื
                                                                         
                                                            
                   ตลอดเวลา”
                            หลอนเอยถามหนุมชาวดง  ผทาหนาทเปนคนรบใชประจาแคมปขนเบาๆ  ยิมกวางๆ
                                                      
                                                                         
                                                      ู
                                                        ํ
                                                                
                                                              ี
                                                              ่
                                           
                                                                                     ้
                                                                     ั
                                                                                               ้
                                                                              ํ
                                                                                     ึ
                                                                                    
                                   
                                                                                 
                               
                                                         
                          ้
                                                                               ี
                                      ี
                                                                                     ึ
                                                                                   ํ
                                                                                   ่
                                               ้
                   ปรากฏขึนบนใบหนาสทองแดงนัน สบตาหลอนแวบเดียวก็หลบ ตอบเสยงตาลก
                                                                        
                            “เมอบายวาน  คณะของนายหญงไปลาเลียงผา  ผมอยูทีริมหวย  กําลังลอกหนังหมูปา  ผม
                                  
                               ื
                               ่
                                                       ิ
                                                                          ่
                                                            ้
                                                            ึ
                                                                                  ั
                        ั
                                    ั
                                                 
                                                                    ั
                                 
                                                                                                   
                                                                          ั
                                                                        
                                                                                       ั
                   เห็นมนหมอบอยูหลงโคนไทรใหญ  พอผมเงยขนพบตามนไมทนจะขยับตว  มนก็หลบ  เขาไป
                   ตรวจดูพบรอยทย่าน้าไวบนโขดหิน นิวหายไปขางหนึง”
                                  ํ
                                                                ่
                                 ่
                                                   ้
                                 ี
                                    ํ
                                                           
                                                    
                                            
                                                                ิ
                                        
                                        ู
                                                         ื
                                           
                            “แปลวาเธอก็รอยูลวงหนาแลวเหมอนกันซ”
                            หลอนรองออกมาโดยเรว
                               
                                   
                                                ็
                            แงซายไมตอบ ดุนฟนเพิมเตมเขาไปในกองไฟ
                                                ่
                                    
                                                   ิ
                                                       
                                                                       ิ
                                                                               ่
                                                                         ํ
                                                                      ่
                                                 
                                                 ู
                                             
                            “เธอบอกพรานใหญใหรใชไหมวาเธอเหนอะไรทีรมลาธารนัน”
                                                              ็
                                                   
                                              ่
                                              ั
                                       
                               
                            หนุมชาวดงผลกลบสนหัว
                                           ั
                                        ึ
                                       ู
                                                                                     
                                                                                     ู
                                                      
                                       
                                                                                
                                                                                ู
                                
                                                        
                                                    ู
                                                                          
                                                             ั
                                                    
                                                                          ู
                            “เปลา ผมไมไดบอก ผกองรอยูแลววามนตามเรา และผกองก็รวาผมร”
                                               
                                               ู
                                  ํ
                                                                                  ิ
                                                                                  ่
                                                                                     ิ
                                                                                             ั
                            “แลวทาไมเธอไมบอกใหพวกเราไดรตวไวบาง  ในเมอเธอเหนสงผดปกต  อนนาจะเกิด
                                                                 
                                
                                                             ั
                                                                                          ิ
                                                           ู
                                                                                ็
                                           
                                                                         ื
                                                           
                                                                         ่
                           ้
                    ั
                           ึ
                   อนตรายขนกับคณะของเราได”
                                   ่
                                                  ั
                                   ั
                            “ผกองสงผมไมใหบอกครบ”
                                         
                              ู
                              
                                                                                               
                            เปนคาตอบอยางซอๆ  จากอดีตนายทหารโจรกะเหรยง  หญงสาวตวัดหางตาคอนอยาง
                                                                         ่
                                                                         ี
                                 ํ
                                                                                ิ
                              
                                           ่
                                           ื
                    ุ
                   ฉนๆ พูดหนักๆ ในลําคอ
                   [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
   161   162   163   164   165   166   167   168   169   170   171