Page 168 - PDF-เพชรพระอุมา 1 ไพรมหากาฬ
P. 168

168



                                       ี
                                          ี
                              ี
                            “อก 15 นาทจะตสอง”
                                           ี
                            แลวก็เงยบกันไปอก
                              
                                  ี
                                                                
                                                ั
                                                                     ี
                                                         
                                                   
                                   
                            เวลาจะผานไปอกนานสกเทาใดไมทราบได  เสยงกวางปบรองแหวกความสงัดลอยตาม
                                          ี
                                                                             
                                                                               
                                    ้
                                               ี
                                    ั
                                           
                                        ่
                                                                                       ี
                                                                                  
                                                                          ึ
                   ลมแววมาแตไกลครงหนึงแลวก็เงยบหายไป  ครนแลวตอมาอกอดใจใหญ  ก็มกลนสาบสางชนิด
                                                                                         ิ
                                                                                         ่
                                                                 
                                                             ้
                                                             ั
                              
                                                                        ี
                                                                   
                                                                     ื
                                                                     ้
                                                                         ื
                                       ิ
                                                  ี
                                                               ั
                      ่
                   หนึงโชยมากระทบนาสกประสาท เสยงเชษฐาขยับตวและเออมมอมาแตะแขนรพินทร         
                                     ิ
                                     ่
                            “คณไดกลนอะไรไหม?”
                              ุ
                                                               ิ
                                                                      ุ
                            อดีตนายพันโทหัวหนาคณะเดินทางกระซบเบาทสด
                                                                     ่
                                                                     ี
                            “ครบ”
                               ั
                                           ั
                            จอมพรานรบคาสนๆ  เชษฐาจองหนาในความมืดเหมือนจะถาม  ก็ไมเห็นรพินทรกลาว
                                           ้
                                      ั
                                         ํ
                                                                                    ึ
                                                                                          ่
                                 
                                                                                    ้
                                                                                          ื
                                                                 ิ
                                                                 ่
                      ื
                                                                                       ี
                                                     ่
                                                                                               
                        ี
                                                                        ้
                           ิ
                             ิ
                   หรอมปฏกิรยาเชนไรอีก  นอกจากจะนิงสงบเฉย  กลนสางนันตลบรนแรงขนอกเมอลมปาโชยมา
                                                                              ุ
                                                                                              
                                                                     ้
                                    ื
                                                                                ั
                             
                                                                                       ่
                                                                                ้
                                                   
                                                                     ื
                                                                          
                   เชษฐาจองฝาความมด  พยายามจะเพงออกไปยังซากศพเบองหนา  ทงๆ  ทก็มองไมเห็นอะไร
                                                                                       ี
                                                       
                   นอกจากฉากวิกาลอันดําสนิทกระซบถามตอมาวา
                                                 ิ
                                                  ั
                            “จะไมลองฉายไฟดูหรอ มนอาจยองเขามาแลวก็ได”
                                                                  
                                  
                                                            
                                               ื
                                                        ั
                                                                  
                                              ่
                                                                       ่
                            “รอจนกวาจะแนใจทสดดีกวาครบ  ถามนเขามาทซาก  เราจะไดยินเสียงมันกัดแทะศพ
                                                                       ี
                                               ุ
                                              ี
                                                               ั
                                                            
                                               ี
                                                                                    ั
                                               ่
                              ุ
                                                                
                                                                                              
                   อยางถนัดทสด  ถาสองไฟก็ไดทเลยทเดียว  ถาเราใจรอนสองออกไปกอน  มนอาจจะอยูในละแวก
                                                                     
                                  
                                                          
                                                   ี
                             ่
                                     
                             ี
                                                                           
                                                 ี
                                                                                  ้
                                                                                  ี
                   ใกลเคยง และรตวเสยกอน ทาใหเสยโอกาสไปอยางนาเสยดาย แลวคราวนจะไมมหวังอกเลย กลน
                                                                   ี
                       
                                                                                             ี
                                    ี
                                                                                        ี
                                 ั
                                ู
                                
                        ี
                                            ํ
                                                                                                     ่
                                                                                                     ิ
                                                                                       
                                                                      ่
                                                                      ิ
                                                                   
                                        ั
                                                                                
                                           
                                                                         ั
                                                      ี
                                                 ั
                   อยางเดียวไมพอหรอกครบ ตองอาศยฟงเสยงดวย เพียงแตกลน มนอาจอยูหางเรามากก็ได”
                            เชษฐาไมมขอโตแยงใดๆ ท้งสิน เพราะการเชือฟงปฏิบัติตามคําแนะนําของพรานใหญใน
                                     ี
                                                     ้
                                    
                                                                  ่
                                                   ั
                   ภาวะเชนนี ยอมเปนสงดีทสด
                            ้
                                     ิ
                                     ่
                                         ี
                                         ่
                                           ุ
                                                                         
                                                                               ุ
                            เวลาไดลวงเลยไป  แสงเดือนขางแรมจัดทเพิงจะขนสองทะลใบไมลงมาเปนเงารางๆ  ใน
                                                                      ึ
                                                                 ่
                                    
                                                               ่
                                                               ี
                                                                      ้
                                                                                    
                                                      
                                                                                          
                                                                               ุ
                                    ั
                                    ้
                                         
                                                                                        ั
                                                                               
                        
                                                                                           
                                             ั
                                                                                     ่
                   บางสวน  นานๆ  ครงไกปาจะขนแววเย็นเยือกมาแตไกลบอกยามแรก  ตกแกทอาศยอยูตามโพรงไม    
                                                                                     ี
                                                
                               ึ
                                                  
                                 ั
                               ่
                                         ั
                                                                       ่
                                                                       ํ
                                                           ้
                                                                               
                                                               
                                      
                                                                            ้
                    ู
                                                                         ั
                   สงรอบดาน ซงมกจะรองรบกันอยูเปนระยะมาตงแตตอนหัวคา บดนีสรางซาลง
                                                           ั
                            เชษฐานังกอดปนเอาหลงพิงโคนไม     เผลอเขาภวังคไปเมือไหร   ตนเองก็ไมทราบ
                                                                              ่
                                                ั
                                                                                                 
                                                                    
                                   ่
                                                                               ื
                      ื
                                           ึ
                                                                          
                                           ้
                                                                      ่
                                                                      ี
                                         ุ
                                  ึ
                                         
                                                                 ี
                                                    ื
                   เหมอนกัน มารสกตวสะดงขน เพราะมอของรพินทรบบมาทไหล เขาลมตาสวางโพลนในความมืด
                                    ั
                                                                
                                ู
                                
                                                                          ี
                                                      ่
                                                          
                         
                                                                                     
                                                      ื
                                                                 ํ
                   ทแวดลอมอยูรอบดาน  ประสาททกสวนตนพรอม  หูสาเหนยกเสยงกรอดๆ  เปนจังหวะอยูในความ
                                                  
                                                                     ี
                                                                                               
                              
                    ี
                    ่
                                                ุ
                                                                                           
                                                                                              ้
                                                                                   ี
                    ื
                                                         
                                         ี
                                                           ี
                   มดเบองหนา ตรงบรเวณทศพลกหาบนอนอยู เสยงนันเบาทสด แตในความเงยบสงัดเชนนี พอจะจับ
                                    ิ
                                         ่
                                             ู
                                                                      ุ
                                                                     ี
                        ื
                                                                          
                                                               ้
                             
                                                                     ่
                        ้
                   ไดอยางถนัด บางครงก็หายไป บางครงก็ดังชดเจน
                                    ้
                                                        ั
                                    ั
                                                   ้
                                                   ั
                                            ั
                                     ื
                            “ไดยินหรอเปลาครบ?”
                              ี
                                     ิ
                            เสยงกระซบถามแผวเบา ดังมาจากจอมพราน
                                            
                            “ไดยิน”
                                
                                     ื
                            “พรอมหรอยัง?”
                                                            
                                                          ิ
                                                                                               ื
                                                                    ึ
                                                                          ั
                                                                    ้
                                                                                                  ิ
                                                                                      ่
                                                                                      ี
                            เชษฐาปลดเซฟ เอฟเอนกึงอตโนมต คอยๆ ยกขนประทบจองไปทางทหมายอนมดมด
                                                                                            ั
                                                         ั
                                                   ั
                                                 ่
                   [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
   163   164   165   166   167   168   169   170   171   172   173