Page 192 - PDF-เพชรพระอุมา 1 ไพรมหากาฬ

192

11

้
ั
ี
ั

ั

่

ุ
ซากของไอกดขนาดสคนหามหลงยังแอ และตองพักบอยๆ ทงหมดบายหนากลบแคมป

่
ั
ี


่

ี
ู
่
โดยยอนรอยเดิม แวะทศพของลกหาบเคราะหรายซงใชเปนเหยือลอ รพินทรสงใหหยุดพักทนันอก
่
ึ

ี

่
่
ั
ุ

ี
่
ุ
่
ื

ิ
็
้
ครง เพือขุดหลมฝงศพของเอินไวยังบรเวณใตหางทกคนพบความสลดใจอกครง เมอมองเหนศพ
้
ั
้
่
ี
ิ
ี
็
ของลกหาบทเสยชีวตอยางอนาถเพราะเจาเสอสมง แตกสาสมใจแลวทสามารถลาไอกดใหสนชือลง
่
ิ

ุ
่
ื


ู

ิ

ี
้
ไดเปนการทดแทน
ึ
็

ั


ื
่
ี

เมอจัดการฝงศพกเดินทางกลบแคมปมาถงในเวลาตะวันชงพลบพอดี พวกทแคมป 
ิ
่

ั

้
ั
ทงหมดพรกันออกมาตอนรบ พรอมกับสงเสยงโหรองลนอยางตนเตนดีอกดีใจทมองเห็นวากของ

่
ี
ื
ี
่
ั
่
ู



่
ั
่
ี
ั

่
ี
ั

ิ

ิ
ื

เสอใหญถกหามมา เอกเกรกไปทวบรเวณแคมป สงเสยงพูดจาซกถามพวกทไปกับขบวนตามลาลน
ู
ิ


ุ

ิ
้
ื
่
็


ั

ี
่
ไปหมดฟงไมไดศพท และพากันเขามามงลอมซากของไอกุดเตมโดยละทงหนาทอนๆ หมด
้
้
้
คานัน ม.ร.ว.เชษฐา สังใหนําวิสกีออกมาเปดเลียงพวกลูกหาบ และพรานพืนเมืองของ
่
้
่
ํ

่
้
ิ
ื
้
ึ
ุ

รพินทรอยางไมอน เปนการแสดงผลสาเรจในการพิชตไอกุดลงได ทกคนรนเรงครกครนกันเปน

ิ
ั
ื

ํ
็

ํ

ู
ั
่
ื
่

้
ั
ึ
้
็
ิ
ู
พิเศษ และทงหมดไมวาจะเปนนายหรอลกจาง เพิงจะรสกในรสชาตอนเอรดอรอยของอาหารคามอ
ื

้
้
่
ื
่
ื
ั
ึ

ี
้
นัน นับตงแตวินาทวิกฤตซงเกิดขนโดยการทราบขาววาเสอรายยองเขามาลากเอาลกหาบไปขย้าเมอ
ํ

ึ
ู


่
ํ
คาวานนี ้
“ทีนีเห็นจะโลงใจนอนตาหลับกันไดเสียทีนะ”
้
่
้
ํ


ี
ึ
เชษฐาเอยขนยิมๆ ในระหวางการสนทนาบนโตะอาหารคาในเตนท ซงมรพินทรรวมอยู 


็

้
่
ึ
ื
ิ
ดวยตามปกตเหมอนเดิม
ี

้
ั
“ครบโลงอกไปท ครงแรกผมยังวิตกเปนทกขวา ไอกุดจะทาใหคณะของเราตองเสยเวลา
ี
ํ




ุ
ั
ั
ั
ี

่
ี
ี
่
ื
ออกไปโดยไมมกําหนด โชคดเหลอเกินทเราปราบมนลงไดภายในเวลาไมเกิน 24 ชวโมงนับตงแต 
้
ั
มนเลนงานคนของเรา”

ั
้
ั
ี
ี
ั
้
จอมพรานตอบเรยบๆ ขณะนนทงส่รับประทานอาหารเสร็จเรียบรอยแลว และแงซาย
ั
่
ั

กําลงนําเอากาแฟกับบรนดีเขามาให

็
ี
้
ั

ิ
“ผลสาเรจในการพิชตไอกุดลงไอในครงนี มาจากแงซายคนเดยว ถาไมไดแงซายแนะนํา
ํ
้


ใหคณลงจากหางและกลบแคมป ปานนียังไมรเลยวาพวกเราจะตองแกรวคอยดักมนไปนานอกสกกี ่
ั



้
ู

ุ

ั


ั
ี
วัน”
ั
ื
ิ

ื
้
ไชยยันตพูดพรอมกับหัวเราะ แลวเออมมอไปตบหลงหนุมชาวดงนักพเนจรผมายืนรน
ู




ั
ิ
กาแฟแจกจายปรนนบตอยูใกลๆ เชษฐาและดารนหันไปมองดูแงซายอยางพึงพอใจ อดีตนายทหาร
ิ
ิ



ู

ั



ี

กองโจรกะเหรยงผสมครเขามาเปนคนใชคณะเดินปา มสหนาสงบราบคาบและสารวมอยูตามเดิม
ํ
ี
ี
่
[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)