Page 12 - ตำรา

ศัพทานุกรมสื่อสารมวลชนได้ให้ความหมายไว้ว่า “การใช้คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า” (Electromagnetic

wave)หรือคลื่นวิทยุเพื่อส่งออกอากาศ (transmit) หรือเพื่อรับสัญญาณไฟฟ้า (electrocal singnals) โดยไม่
ต้องใช้สายต่อเชื่อมระหว่างกัน (wireless) ในความหมายอย่างกว้าง หมายถึง วิทยุ วิทยุโทรทัศน์ วิทยุโทรภาพ
ซึ่งเป็นรูปแบบของโทรคมนาคมซึ่งสื่อสารกันทางวิทยุนั้นมีองค์ประกอบสำคัญ คือ ต้องมีเครื่องส่ง (antenna)

เพื่อส่งสัญญาณพลังงานให้แพร่ออกไปไกลๆ มีตัวพาหะในการแพร่กระจายพลังงานสัญญาณ คือ คลื่น
แม่เหล็กไฟฟ้าในอากาศและมีเครื่องรับ (เอกสารประวัติความเป็นมาของสถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศ

ไทย. 2540 : 3)

ประวัติของวิทยุกระจายเสียง

วิทยุได้ถูกพัฒนาต่อยอดมาจากนักวิทยาศาสตร์หลายคนโดยเริ่มต้นในปี พ.ศ. 2408 เจมส์ คลาก

แมกซ์เวล (James Clerk Maxwell) ชาวอังกฤษค้นพบคลื่นวิทยุหรือคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าเป็นครั้งแรกแต่นั่นก็
เป็นเพียงการค้นพบเท่านั้น ต่อมาปี พ.ศ. 2430 เฮนริช รูดอล์ฟ เฮิรตซ์ (Henrich Rudolf Hertz) ได้ทดลอง
ค้นคว้าตามหลักการของ แมลซ์แวล ทำให้ค้นพบคุณสมบัติ ลักษณะการทำงานและปฏิกริยาของคลื่น

แม่เหล็กไฟฟ้า

James Clerk Maxwell Henrich Rudolf Hertz Lee de Forest

ภาพที่ 1.1 บุคคลสำคัญที่มีบทบาท ในการค้นพบและพัฒนาวิทยุกระจายเสียง

ที่มา : http://th.wikipedia.org

การคันพบคุณสมบัติและการทำงานของคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าของ เฮนริช รูดอล์ฟ เฮิรตซ์ ได้ถูกนำไป
ค้นคว้าทดลองจนสามารถส่งสัญญาณเป็นคลื่นวิทยุโทรเลขข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกซึ่งมีระยะทางยางถึง

2,000 ไมล์ ถือเป็นการส่งสัญญาณวิทยุครังแรกที่ประสบความสำเร็จแต่ก็ยังไม่สามารถส่งสัญญาณเสียงพดได้
ู
และลีเดอฟอเรส (Lee de Forest) ชาวอเมริกันทำได้สำเร็จในปี พ.ศ. 2451 ซึ่งเป็นการส่งเสียงพูดจากเครื่อง

ส่งไปยังเครื่องรับเครื่องหนึ่งในระยะไกลเรียกว่า วิทยุโทรศัพท์ (Radio Telephony)จากนั้นได้มีการพัฒนามา
อย่างต่อเนื่องจนกระทั่งสามารถตั้งเป็นสถานีวิทยุกระจายเสียงอากาศให้คนรับฟังได้สำเร็จโดยมีการทำการ

ออกอากาศเป็นครั้งแรกในซานฟรานซิโก สหรัฐอเมริกา เมื่อ พ.ศ. 2453 สถานีวิทยุนี้มีชื่อว่า สถานี
วิทยุกระจายเสียง KCBS

2