Page 6 - gg

dingerteni slara karo penganggone ing bebrayan, yaiku (ing wektu saiki

jaman kasebut) basa Jawa Pertengahan (Tengahan). Ing periodhe basa

Jawa Pertengahan, reriptan sastra awujud tembang kasebut minangka

asil rekadayane para pujangga Jawa dhewe, lepas saka pangaribawa

metrum sastra India. Tembang ing

sastra Jawa Pertengahan kasebut

umume diarani kidung, sawijine
BAUSASTRA
metrum sastra Jawa asli Jawa, kayata
Jawa-Indonesia
Kidung Sudamala, Kidung Sri
bebrayan: masyarakat
Tanjung, Kidung Subrata, Crita Panji,
kahanan: keadaan
Kidung Pararaton, Kidung
kaprabawan: terpengaruh
Pamancangah, lan sapiturute.
kayadene: seperti

mula buka: asal mula Periodhe sabanjure yaiku jaman
ngrembaka: berkembang Jawa Anyar (Klasik) nalika jaman

pada: bait/paragraf Majapait wekasan (wiwit mlebune

pamawas: pendapat
Islam ing Jawa). Reriptan sastra sing
pana: ahli
wiwit ngrembaka yaiku tembang
reriptan: karya
Gedhe, Tengahan, lan Macapat.
sekar: tembang/lagu
Senajan ta kaya mangkono, metrum

tembang Gedhe, Tengahan, lan

Macapat uga wis ana wiwit jaman Jawa Pertengahan. Nut lakune jaman

nganti periodhe jaman Jawa Anyar, pangrembakane telung jinis

tembang kasebut ana sing wis ngalami owah-owahan, mligine bab
penganggone lan guru/paugerane. Dene ing Jaman saiki (jaman Jawa

Modhern) sastra Jawa sing tuwuh ngrembaka yaiku guritan, salah siji
jinis puisi Jawa sing wis mardika, ora kaiket paugeran. Anane guritan

minangka prabawa saka sastra manca, anane udakara wiwit awal abad
20 nganti saiki.

3