Page 273 - เมืองลับแล(ง)
P. 273
บทที่ ๔
อิทธิพลวรรณกรรมลับแลที่มีผลกระทบกับท้องถิ่น
ซุ้มประตูเมืองลับแล สร้างโดย เทศบาลตำบลศรีพนมมาศ พ.ศ. ๒๕๔๖
๑. ตำนานเมืองแม่ม่าย
เรื่องตำนานเมืองแม่ม่ายได้เป็นตำนานต้นเรื่องของเมืองลับแลที่เป็นแนวปกรณัมหรือมุขปาฐะ (เรื่อง
เล่า)คาดว่าตำนานนี้สะท้อนมาจากอัตชีวประวัติของพญาพรหมโวหาร (หนานพรหมอินทร์) กวีเอกแห่งลานนา
้
[สมัยรัชกาลที่ ๓ – ๕] จากการประพันธ์ ‘ค่าวสี่บท’ หรือ ‘ค่าวนางชม’ ซึ่งนางชมเป็นหญิงม่ายจากเมืองแพร่ท ี่
ั
พญาพรหมโวหารได้พาหนีมาอยู่บริเวณบ้านสันคอกควาย (บ้านเชียงแสน) แล้วนางชมได้หนีกลบเมืองแพร่ไป
ทำให้พญาพรหมโวหารได้ประพันธ์ ‘ค่าวสี่บท’ ที่มีเนื้อความรำพึงถึงนางชม หญิงหม้ายแห่งเมืองแพร่ จนกระ
้
่
ทั้งเรื่องราวของพญาพรหมโวหารกับนางชมไดถูกถายทอดผานการบอกเล่าปากต่อปาก จนเกิดเป็นนิทานเรื่อง
่
“เมืองลับแล : เมืองแม่หม้าย”
แล้วนำมาสู่การสร้างภาพลักษณ์ของพื้นที่ทางการท่องเที่ยวภายใต้ชื่อ “เมืองลับแล เขตห้ามพูด
โกหก” จนนำมาสู่การสร้างซุ้มประตูเมืองลับแลและรูปปั้นแม่ม่ายอุ้มลูกที่สะท้อนมาจากตำนาน โดยความ
เห็นชอบจากสภาเทศบาลตำบลศรีพนมมาศ ชุดที่ ๒๑ อนุมัติให้ดำเนินการก่อสร้าง โครงการก่อสร้างซุ้มประต ู
เมืองลับแลและประติมากรรมแม่ม่าย ขนาดความกว้าง ๑๐ เมตร ความยาว ๔๑ เมตร ความสูง ๑๔ เมตร ตาม
การวิเคราะห์วรรณกรรมเมืองลับแล
หน้า ๑๒๓
