Page 106 - หนังสือเมืองลับแล(ง)
P. 106
็
เปน “ชำ” เลยซ ้ำ ค ำว่ำ “ชำ” แปลว่ำ ตลำด + “กัง” แปลว่ำ ด่ำน + “ราว” แปลว่ำ หนทำง ดังนั้น “ชำ
ึ่
ี่
์
96
กังรำว” หมำยถึง เมืองด่าน ทอุดมสมบูรณไปด้วยตลาดและหนทางซงอาจเปนชุมทางการค้า
็
นอกจำกนี ในต ำนำนพระเจ้ำยอดค ำทิพย์ วัดลับแลงหลวง ได้บอกว่ำ “...แลม่อนระสี ดอยกั้ง
้
่
้
่
็
่
แลม่อนเกล๊ำ ปูเจ้ำดอยสูงเปนเขตบังยังวันตก” ค ำว่ำ “ดอยกั้ง” ในทีนีหมำยถึง ดอยภูเขำทีกั้นอยู่ทำงทิศ
้
้
็
ตะวันตก ของเมืองลับแลและดอยกั้งอำจเปนต้นก ำเนิดของล ำนำแม่กั้ง (แม่กลั้ง) ดังทีในต ำนำนพืนเมือง
่
เชียงใหม่บอกไว้
ดังนั้น ชอของเมืองชากังราวอาจเปนชอของเขตพื้นทเมืองลับแล ทเปนเมืองหนาด่าน
ื่
้
็
็
ี่
ี่
ื่
ุ
ทางตอนเหนอของแคว้นสโขทัยก็ได้ และยังพองกับทฤษฎของ พิเศษ เจียจันทร์พงษ ทระบุว่า
ี
้
ี
์
ื
่
“ชากังราว” คือ “เมืองพิชัย” แตบริบทของค าว่า พิชัย อาจหมายถึงอาณาเขตการปกครองของ
่
่
เมืองพิชัยทั้งหมดตั้งแตเขาพลึงลงมาทางใต ้
96 พิเศษ เจียจันทร์พงษ, ธิดา สาระยา และศรีศักร วัลลิโภดม, ๒๕๒๗. หน้า ๑๓๘.
์
เมืองลับแล(ง) ประวัติศาสตร์และข้อค้นพบใหม่
หน้า ๙๔
