Page 160 - หนังสือเมืองลับแล(ง)
P. 160

โชค ผีอีกองกอยก็พาเข้าไปอยู่ในถ้ำเอาเป็นผัว ตอนที่มันจะออกจากถ้ำไปหากิน มันก็เอาก้อนหินใหญ่ปิดปาก

               ถ้ำไว้ ทำอยู่อย่างนั้นตลอดมาอยู่ได้สองปีกว่า
                       ต่อมาวันหนึ่งบังเอิญลูกของผีอีกองกอยเล่นอยู่ตรงที่ปากถ้ำ ก้อนหินที่ปิดปากถ้ำก็หล่นตกลง ปากถ้ำก็

               เปิด พ่อหนุ่มผู้หมดกรรมหมดเวรก็วิ่งออกจากถ้ำไป ผีอีกองกอยกลับมาเห็นเหตุการณ์เช่นนั้นก็วิ่งตาม พ่อหนุ่ม

                                                                                                        ั
               จวนตัวจึงหลบลงที่หลุมมันเสา เอาหัวมุดลงหลุม เอาตูดกระโดกขึ้นข้างบน พอผีอีกองกอยวิ่งมาทันก็เอามือจบ
               ตูดเจ้าหนุ่มโดยอาการกลัวตาย ก็ตดออกมาปุด ๆๆ ผีอีกองกอยมันก็เอามือมาดม มีอาการเหม็นเน่า มันก็เข้าใจ

               ว่าผัวมันตาย ถึงออกอุทานว่า พ่ออี่ป้อ พ่ออี่ฮอมกูตายเสียแลว กูจะไปเอาถุงย่ามมะบ้ามะขั่งมาให้ผัวกูจะได ้
                                                                   ้
               ไปสู่ที่เจริญ ๆ ผีอีกองกอยก็รีบเข้าไปในถ้ำ เอาถุงย่ามมาให้ผัว บอกว่าพ่ออี่ป้อ พ่ออี่ฮอม อยากกินจนก็นึกหา
                                                                                                  ิ้
               อยากกินปลาก็นึกเอาเน้อ พอเหตุการณ์สงบแล้วพ่อหนุ่มโชคดีก็ลุกขึ้นจากหลุมมันเสา เอาถุงย่ามสะพายบ่า

               แล้วก็ออกเดินทางบ่ายหน้ากลับบ้านเดิม ญาติพี่น้องก็เข้าใจว่าตายไปแล้ว แต่เคราะห์ดียังได้ชีวิตกลับมาถึง

               บ้าน พ่อหนุ่มรูปหล่อก็ปลดถุงย่ามออกให้พ่อแม่พี่น้องดูในถุงย่ามมีแต่ทองคำธรรมชาตเนื้อบริสุทธิ์  พรรคพวก
                                                                                      ิ
                                                                        ี่
               เพื่อนฝูงก็มาเยี่ยมยามถามข่าวแปลกประหลาดในครั้งนั้นย่อมเป็นทเลื่องลือกันไปทุกทิศานุทิศ ว่า ดงลับแล
                                                                                                       ี
               เป็นเมืองใต้พิภพเมืองแม่หม้ายสาวงาม เมืองกินคนใครจะมีวิชาอาคมมนต์ขลังขนาดใด ก็ไม่มีทางเอาชนะผใน
               เมืองแม่หม้ายสาวงามได้ แม้แต่องค์พระมหากษัตริย์ พระเจ้าแผ่นดินพระนครกัมโพช (ทุ่งยั้ง) เพียบพร้อมดวย
                                                                                                       ้
               พระบรมเดชานุภาพ มีพระบารมีล้นเกล้าก็ไม่สนพระทัย




               เรื่องที่ ๔  นักปราชญ์เมืองเชียงแสน


                       เรื่องเมืองลับแลนี้จะต้องโยงไปถึงชาวพระนครนาคพันธ์สิงหนวัติโยนกชัยบุรีศรีเชียงแสน ซึ่งมี
               นักปราชญ์ได้เล่าเรียนศึกษาอยู่ในสมณเพศบรรพชาอุปสมบทอยู่วัดพระธาตุดอยตุง มีความรู้แตกฉานใน

               แพทยศาสตร์ เวทศาสตร์ ไสยศาสตร์ ดาราศาสตร์ และลาดรอบรู้ในพิธีกรรมต่าง ๆ จนได้รับเป็นตุ๊หลวง

               (สมภารหรือเจ้าอาวาส) ย่อมเป็นที่เคารพนับถือของคฤหัสถ์ญาติโยม ในถิ่นนั้นถึงจะลาสิกขาออกมาครอง
                                                                    ั
               ฆราวาสก็ยังได้รับยกย่องให้มีตำแหน่งปกครองราษฎรเป็นเจ้าหลก (ผู้ใหญ่บ้าน) ตามกฎพระราชมณเฑียรบาล
               ของราชาธิปไตย หรือปกครองแบบสมัยสมบูรณาญาสิทธิราชย์ คือ หนานคำลือ และหนานคำแสน ท่านทั้งสอง

               นี้ประกอบไปด้วยเมตตาจิตช่วยให้ราษฎรมีความสุขกายสบายใจ ทำหน้าที่เป็นหมอยาและหมอเวทย์มนต    ์
                                                                      ื
               อาคมขลัง ปราบภูตผีปีศาจพ่ายแพ้ไปหมดประกอบพิธีสงเคราะห์สบชะตาเรียกขวัญ บำบัดทุกข์บำรุงสขให้แก่
                                                                                                    ุ
               ปวงชนทั่วไปในสมัยนั้นเกิดศึกสงครามกันปีละหลาย ๆ ครั้ง เอาจนราษฎรไม่มีเวลาจะประกอบอาชีพ สงคราม

               สมัยโบราณเป็นสงครามแย่งราษฎรเพื่อเอาไปเป็นเชลย

                       ประชาชนต้องเตรียมเสบียงอาหารหลบหนีไปลี้ภัยสงครามอยู่แต่ในป่า ไม่มีเวลาจะทำมาหากิน หนาน
               คำลือและหนานคำแสน ผู้เป็นปราชญ์ฉลาดด้วยโวหารจึงนัดประชมราษฎรเป็นทางลับ เพื่อชักชวนประชาชน
                                                                      ุ


                                             การวิเคราะห์วรรณกรรมเมืองลับแล
                                                        หน้า ๑๐
   155   156   157   158   159   160   161   162   163   164   165