Page 203 - หนังสือเมืองลับแล(ง)

ุ
เป็นหลมลึกได้วากว้างได้ศอก มอกปองาม ก็สะบัดเอายังเขาคำแห่งตัวลงยายวางก้นหลุม แลปากกาบผะอูบคำ
ิ
จุธาตุนั้นลงวางหว่างเขาคำแห่งตัวแล้วถมดนฝังผะอูบนั้นไว่ได้พอค่ำ พญาฟานก็เสี้ยงใจตาย องคำพุทธเจ้าจึง
ั
จ๋าว่าดูรา อานันต๊ะเจ้าเหย ปายหน้า วันตกลับดอยที่นี้ ฝูงคนทั้งหลายจักมาตั้งอยู่ปลายหน้าจักได้ชื่อว่าเวียงลบ
แลไจยจะแหล ่

ั
ยามเถิง องค์คำพุทธเจ้านิปปานไปแล้วนับพุทธศักราชได้ ๑๖๐๐ ปี วันนั้นมีชาวกะลอมสองคนผวเมีย
จากเมืองตักกะสีลานคราลุ่มฟ้าเมืองใต้ ได้มาปุกบ้านสร้างเวียงแห่งนี้ แลกำเนิดเกิดเชื้อเครือสาย ยายแผ่เป็น

้
เวียง แต่บ่ไดนบไหว้น้อมรับยังศาสนาแห่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตนผ่องแผ้วใสบัวริสุท ด้วยมีใจใฝ่มักในอธัมม์
มืดบอด เป็นทุรชนคนยักษ์บ่ตั้งใจสัตยธัมม์อันใส ก็บังเกิดเหตุเภสภัยอันใหญ่หลวงด้วยปู่เจ้าเกล๊าผีแลอินทร์

พรหมยมราชะทั้งหลาย ก็ได้เล็งหันยังอัปรีวิโยค อกุศลจึ่งเนรมิตฝนหลวงวงช้างปั๋นถมจมหาย ลางพ่องก็ตาย

ลางผ่องก็หายจมดินสูนมูนทรายม่อนดอยหล่มจมม้าง บ้านเวียงล่มจมหายฝูงคนหนีตายยายหยาด ละเป็นบ้าน
้
ื
ห่างร้างเวียง นับล่วงได้ ๑๐๐ ปีข้าว กาละล่วงยังมีพุทธมานพหนุ่มองค์งามผู้สบเกล๊าเจ้าเครือปู่ทาวลาวจกตน
ไต่เกิ๋นคำ ก็นำฝูงคนทั้งหลาย เดนลัดดอยลอยห้วยข้ามโขงเขตน้ำ เขตน้ำเขตดอย มาเถิงยังข่วงอันงามริมตาฝง
ั่
ิ
่
ุ
แม่น้ำยมออน มีปุกบ้านสร้างเวียง ใส่ชื่อว่าเวียงคำน้ำใสสโขไธยใหญ่กว้าง สืบเจ้าช้างมากหลายแผวงยายใหญ่
น้อย เถิงยังขุนหอคำเมืองไธยตนเป็นใหญ่ใต้ฟ้า คนลุ่มหล้านบยำ ขุนองค์คำรามราชเจา ก็ได้เล็งหันยังข่วงงาม
้
หว่างน้ำตาฝั่งหาสาขา น้ำแม่น่านคนที แลน้ำแม่ยมออน มีดอยเกล๊าปู่เจ้าเขาเหิน ม่อนดอยเนินระสี น้ำแม่ห้วย

แก้วจุมปู แลน้ำแม่ห้วยทรายคำโอบล้อม หนองสระหนอง แลข่วงก่อนบ่อนนี้แต่เดิมออนก็ยังเป็นเวียงเก่าเจ้า
ร้าง เวียงทะรากสร้างแตหนหลัง ก็มีใจใคร่แผสายยายเวียง แลหันว่าเปิงแก่การปลกกลาหว่านข้าว ดวยน้ำทา
่
่
้
ู
่
้
่
บัวริบูร จึงได้เทครัวฝูงจาวคนเวียงไธยมาปุกแป๋งแต่งเวียง แลใส่ชื่อว่า เวียงสระหลวง จักสงข้าวปลาแลหมาก
พลู เลี้ยงต้อนเวียงไธยในยามนั้นขุนพระญารามราชเจา ก็เถิ่งยังพุทธาพินิหาร อันธาตุเจ้าองค์คำหมายมีพญา
้
ุ
ฟานคำลับเสี้ยงใจตายฝังไว้หว่างเขาคำนั้น ก็สะดับเถิงยังปาระมีแห่งพระญาตนวิเสก ก็ลอยผดขึ้นยังใจข่วงแล
ลอยเหินผัดขึ้นวันเหนือล่องใต้สามหน แลลอยจมลงยังแม่แผ่นดิน ขุนพระญารามเจ้าจึ่งมีใจแป๋งแต่งสร้างยัง
์
พิหารสายดือ เวียงเป็นไจยเวียง กาละล่วงไปเถิงยังตนขุนองคคำลิไธยตนเป็นใหญ่โลกหล้า แลยกเวียงสระ
หลวงขึ้นกับเวียงชะเลยง แล้วจึ่งได้ผาถะนายังพระศาสนาองค์พระพุทธเจาน้อมนำเอากระดูกเจาธาตคำลกมา
ี
้
้
ุ
ุ
แต่ในเวียงไธยจึงได้มาแป๋งแต่งสร้างยังองค์พระธาตเจ้าเจติยา ตั้งอารามพิหารใหญ่กว้าง บนม่อนป่าแก้วดอย
ุ
งาม ชื่อว่าเจติยะพิหารอารามคีรีเขต แลฟื้นวัดห่างร้างฝูง ทำนุพระศาสนา ชาวพาราลุ่มใต้มีสุขค่ำเช้าเข้าคืน
ข้าวเกล้าในนาบัวริบูรพรั่งพร้อม หมากป้าวจาวตาลกิ้งก้อมดกดาด ฝูงสัตว์ตัวกาจตัวหนา ฝูงช้างม้าก็มีมาก นั่น
แล

ลุเถิง ยังขุนองค์คำพระญาไสลือไธยผู้เป็นใหญ่บนด้าว เจ้าเวียงไธย ได้รับตราบอกใบ ลุกมาแต่เจา
้
ต๋นยี่กวามแก้ววงเมือง พระเจ้าเวียงเชียงรายขอกุมพลเศิกขึ้นเหนือลุเถิงยังเขตแคว้นล้านนา ทัสสะลักขะเขตตา

การวิเคราะห์วรรณกรรมเมืองลับแล
หน้า ๕๓