Page 396 - หนังสือเมืองลับแล(ง)
P. 396

ในคราวที่หมื่นเชริงสามไขรหาน ไปขอพึ่งพระบรมโพธิสมภารสมเด็จพระบรมราชาธิราช ที่ ๒ (เจ้าสาม

               พญา) ท่านคงพาคนสนิทและคนในครอบครัวลงไปด้วย และ “นางเมือง” ของท่านคงพำนักในกรุงศรีอยุธยา
                                                                                                       ่
               ต่อมาครอบครัวของหมื่นเชริงสามไขรหานคงถูกเนรเทศออกไปจากกรุงศรีอยุธยา ด้วยว่าทำให้พลศึกของฝาย
               อยุธยาเสียไปมาก “นางเมือง” ภรรยาหมื่นเชริงสามไขรหานจึงได้ไปอยู่ในแถบเมืองสุราษฎร์ธานี ซึ่งพบ

               หลักฐานเป็นศิลาจารึก เรียกว่า “จารึกวัดแวง” เป็นจารึกภาษาล้านนาที่อยู่ใต้สุดในแผ่นดินไทย อักขรวิธีใน
                                                      1
               จารึกหลักนี้อยู่ระหว่าง พ.ศ. ๑๙๓๕ – ๑๙๗๐

                                                                                                         ้
                      จากข้อมูลในประวัติศาสตร์จะเห็นได้ว่า หมื่นลกนคร หรือ หมื่นลกสามล้าน มีชื่อปรากฏว่าเป็นเจา
               เมืองลำปางมาตั้งแต่ พ.ศ. ๑๙๒๙ - ๑๙๘๕ เป็นระยะเวลากว่า ๕๖ ปี จึงเป็นไปไม่ได้ที่หมื่นด้งนครจะเป็น

               บุคคลเดียวกับหมื่นลกนครท่านนี้ เมื่อเสร็จศึกคราวนี้นามของหมื่นลกสามล้านก็ไม่ปรากฏต่อไปอีก อาจเป็นไป
               ได้ว่าหมื่นลกสามล้านมีเกณฑ์อยู่ในอายุมาก เพราะมีศักดิ์เป็น “เจ้าอาว” ของพระญาติโลกราช ในช่วงท่พระ
                                                                                                      ี
               ญาติโลกราชมีศึกสงครามมากขึ้นคงเจริญอายุถึง ๖๐ ปีแล้ว ไม่เหมาะแก่การออกศึก พระญาติโลกราชคงให้

                                                           2
               ช่วยเป็นที่ปรึกษาราชการในเมืองเชียงใหม่อยู่มากกว่า  และหลังจากนั้นท่านอาจสิ้นพระชนม์ในเมืองเชียงใหม่

                                                3
                      อีกทั้งใน ตำนานพระแก้วมรกต  ได้กล่าวถึงเหตุการณ์เกี่ยวกับพระแก้วมรกตหรือพระรัตนปฏิมา ว่า


                            เมื่อพระเจ้าติลกครองราชย์สมบัติในเมืองเชียงใหม่ พระรัตนปฏิมาได้ปรากฏขึ้นท่เมือง
                                                                                                ี
                     เชียงราย พระเจ้าติลกได้ยินเรื่องราวนั้นแล้วโปรดให้อัญเชิญพระรัตนปฏิมานั้นมาจากเมือง
                     เชียงราย พระรัตนปฏิมาไม่ประสงค์จะไปตามเส้นทางใหญ่จึงแสดงความอัศจรรย์โดยทำให้หนัก

                     ยิ่งขึ้น เล่ากันว่าในครั้งนั้นมหาชนใคร่จะอัญเชิญไปตามทางใหญ่ แต่ไม่อาจจะยกพระรัตนปฏิมา

                                                                                                 ่
                     นั้นขึ้นได้ เพราะในระหว่างทางใหญ่ไม่มี นครหลวง มีผู้ประสงค์จะอัญเชิญไปตามเส้นทางทีไปส ู่
                     เมืองนครเขลางค์ แล้วประดิษฐานไว้ในนครนั้น ในนครเขลางค์มีอำมาตย์ผู้หนึ่งชื่อ สุวรรณ

                     อำมาตย์ ครองราชย์สมบัติอยู่ พระเจ้าติลกมหาราชโปรดให้อัญเชิญพระรัตนปฏิมานั้นจากนครเข

                     ลางค์มาประดิษฐานไว้ที่เจดีย์หลวงซึ่งได้สร้างเสร็จแล้ว พระรัตนปฏิมานั้นปรากฏพระนามว่านคร
                     มณีปฏิมา เพราะเหตุที่เคยประดิษฐานอยู่ในนครเขลางค์มาแล้วและเพราะเหตุที่มาจากนครเข

                     ลางค์นั้นแล


                      1  วินัย  พงศ์ศรีเพียร, เอกสารลำดับที่ ๗๑ จารึกวัดแวง จังหวัดสุราษฎร์ธานี : จารึกภาษาเหนือในภาคใต ใน ๑๐๐
                                                                                                   ้
               เอกสารสำคัญ : สรรพสาระประวัติศาสตร์ไทย ลำดับที่ ๑๗, กรุงเทพฯ : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.), ๒๕๕๕,
               หน้า ๑๑.
                      2  อุดม  รุ่งเรืองศรี และเกริก  อัครชิโนเรศ, พระญาติโลกราชะ : รวมบทความเพื่อร่วมฉลองสมโภช ในวาระ ๖๐๐

               ปี ชาตกาลของพระเจ้าติโลกราช, เชียงใหม่ : โฮงเฮียนสืบสานภูมิปัญญาล้านนา, ๒๕๕๒หน้า ๑๑๐.
                                                                                      ั
                                                                    ์
                      3  พระรัตนปัญญาเถระ, แสง มนวิทูร (แปล), ชินกาลมาลีปกรณ, เนื่องในงานทำบุญอายุวฒนมงคลพระครูสุวัตถ ิ์
               ปัญญาโสภิต (ครูบาปัญญาวชิระ) วัดแสนเมืองมาหลวง (หัวข่วง) จังหวัดเชียงใหม่, ๒๕๕๒, หน้า ๒๕๕ – ๒๕๖.
                                     เจ้าหมื่นด้งนคร : ผีอารักษ์ และมายาคติทางประวัติศาสตร์

                                                        หน้า ๑๒
   391   392   393   394   395   396   397   398   399   400   401