Page 63 - STAV broj 351 - 352

Nakon Operacije “Užice”,
“Igmanskog marša” i Bitke
na Kozari, Vrhovni štab
NOP-a odlučuje da težište
narodnooslobodilačke borbe
prenese na Krajinu, kao
najpogodniju oblast za daljnji
razvoj borbe i stvaranje i
jačanje novih partizanskih
jedinica. Omasovljavanjem
narodnooslobodilačkog
pokreta u toku 1942. godine
dolazi do oslobađanja velikog
dijela dotad okupirane
teritorije. Najveći dio naselja S političkog kursa AFŽ Jugoslavije u Bosanskom Petrovcu januara 1943.
i gradova Bihaćke krajine
ušao je u sastav Bihaćke
republike, najveće slobodne
teritorije na prostoru tada
okupirane Evrope.

istupio iz partizana. Njegova popularnost
u narodu i vojsci bila je uzrokom čestih
trzavica na relaciji s Hamdijom Omano-
vićem i Hakijom Pozdercem, a koje naj-
bolje ilustrira Huskino pismo upućeno
Jovici Lončaru od 29. decembra 1943.
godine, u kojem stoji: “Ja nisam plaćenik Izvršni odbor AVNOJ-a 1943. godine
ni sluga okupatora, nego sin našeg naro-
da (...). Dolazi do borbe iz dana u dan sa
partizanima (...), nije mi to drago, ali je
to meni nametnuto. Vi ste dozvolili da
klika Hamdije Omanovića stvara odred
Cazinski uz pomoć Banije (...). Ako vi rat
budete sa mnom tražili, vi ćete zaboraviti Bihać nakon njemačkog
ustaše i Nijemce.” bombardiranja 1944.
Posljednji Huskin prelazak u parti-
zane u januaru 1944. godine, nakon čega
je imenovan za komandanta Unske ope-
rativne grupe 4. februara 1944. godine,
bio je ustvari i početak kraja njegovom
manevriranju. Ustaše su ga proglasile
izdajnikom dok mu rukovodstvo parti-
zanskog pokreta više nije vjerovalo. Sve
to vodilo je njegovoj daljoj kompromi-
taciji unutar partizanskih redova, a na
koncu i vrlo kontroverznom ubistvu
27. aprila 1944. godine. Ako bi se u naj-
kraćem tragalo za suštinskim značajem
Huskinog političkog i vojnog djelovanja
u toku Drugog svjetskog rata, onda bi se
ono najlakše moglo razumjeti iz rečeni-
ce koju je često izgovarao: “Ja hoću da
spasim ljude, a ko bude kriv, neka od-
govara za svoja djela!” n

STAV 26/11/2021 63