Page 17 - STAV broj 205
P. 17

sim što Radončićev Dnevni avaz koristi
         Osvaku raspoloživu priliku da promovira   Feđa Isović:
         svakog mogućeg tužioca i sudiju samo pod
         uvjetom da nije Bošnjak, te time aktivno po-
         drži marginalizaciju Bošnjaka u pravosudnim
         institucijama, ove novine već neko vrijeme kon-
         tinuirano provode i svojevrsnu srbofilnu, ali i
         bošnjakofobnu medijsku kampanju. Upravo je   Lud, zbunjen
         takve vrste tekst dokazano poluinfomiranog
         i očito notorno srbofilnog Feđe Isovića pod
         naslovom Srpska partizanija. U njemu Isović,
         navodno u pokušaju da razobliči pojedinosti
         velikosrpske mitologije vezane za period Dru-  i srbofiličan
         gog svjetskog rata, nekako uspijeva da je le-
         gitimizira u svojoj ukupnosti, pogotovo njene
         dijelove koji se tiču bošnjačke uloge u Drugom
         svjetskom ratu. Isović, recimo, iznosi sasvim
         tačnu tvrdnju da su krajem Drugog svjetskog                           stanovništvom. Nije jasno ni po čemu je pra-
         rata čitave četničke jedinice prelazile u parti-                      vedan Prvi svjetski rat, koji je izazvan veliko-
         zane, no onda tvrdi da se to dešavalo jer su                          srpskim terorističkim činom, a koji je rezultat
         partizani listom strijeljali “bradonje”. Ovo je,                      ambicija srpske “duboke države” da se proširi
         naravno, sasvim netačno, jer da su partizani                          na Bosnu i Hercegovinu, niti je jasno šta ima
         zaista masovno strijeljali četnike, kao što su                        dobrog u tome što su Srbi praktično izgubili
         radili s ustašama, onda se četnici ne bi pre-                         biološku masu uslijed suludih ambicija svoje
         davali u hiljadama, a kamoli imali mogućnost                          elite? Što se tiče Drugog svjetskog rata, prije
         da masovno kokardu na šajkači zamijene pe-                            bi se moglo reći da je Draža, a ne Tito, istinski
         tokrakom. Isović ovo naziva izborom između                            izraz nacionalne srpske političke misli i volje.
         strijeljanja i stavljanja petokrake, međutim, ta-                     Na kraju Isović poentira mentalnim prdežom
         kav izbor nije bio ponuđen pripadnicima niti                          koji je očigledno izuzetno dugo čuvao u svo-
         jedne druge zločinačke formacije i kvislinškog                        joj nutrini, pa nam veli: “Nije čudo što je toliko
         pokreta osim četničkog. Isović, standardno                            voljena i slavljena srpska vojska.” Pa nije čudo
         za površne jugonostalgike, sasvim krivo in-                           ako je vole i slave Srbi, mada je čudno kada je
         terpretira i Bitku na Sutjesci, koja jeste bila                       voli i slavi Feđa Isović, i to na stranicama novine
         odlučujuća za samo preživljavanje NOP-a, u                            koje se nekada zvala Bošnjački avaz. Doduše,
         kojoj jeste učestvovala većina najpouzdani-                           kada se bolje sagleda i Isovićev i Radončićev
         jih udarnih formacija vezanih za Vrhovni štab                         javni angažman, zaista nije čudo, jer je očito
         NOVJ, no u kojoj dakako nije bila angažirana                          da je riječ o zajedničkom interesu da se neka-
         većina postojećih partizanskih snaga. Tako-                           ko abolira i amnestira genocidni historijat ne
         đer, Isović sasvim pogrešno miješa uzroke i                           samo srpskih vojnih poduhvata nego i srpske
         povode ustanka u Dalmaciji s onima u Srbiji                           politike, dok se istovremeno Bošnjacima želi
         ili Bosni i Hercegovini. Dok je ustanak u Srbiji                      imputirati neka izmišljena i sasvim nepostoje-
         bio uglavnom srpska nacionalna reakcija na                            ća historijska hipoteka. Iako krajnje stupidni,
         njemačku okupaciju i sramotni poraz u April-                          tekstovi poput Isovićevog izuzetno su informa-
         skom ratu, a ustanak u Bosni i Hercegovini                            tivni jer konačno možemo imati uvid u to kako
         posljedica suludog terora NDH nad Srbima,   čitavu prvu godinu svog postojanja ili direk-  razmišlja um koji profesionalno zagađuje javni
         dalmatinski, tj. hrvatski partizani bili su prije sve-  tno učestvovala ili omogućavala najgore zlo-  prostor neduhovitim i primitivnim pokušajima
         ga protivnici italijanske okupacije Dalmacije. U   čine nad bošnjačkim narodom? Iz historijske   serija putem kojih propagira svoje komplek-
         sva tri slučaja (a da ne spominjemo praktično   perspektive sasvim je razumljiva komunistič-  se, predrasude i stereotipe. Inače, zanimljivo
         autonomni partizanski pokret u Sloveniji) ra-  ka realpolitika kojom su pokušavali kooptirati   je da je medijska promocija ovakve otvorene
         dilo se o oružanim ustancima čiji su suštinski   nacionalni ustanak srpskih masa i iskoristiti   srbofilije prije bila specifična za Oslobođenje
         uzroci bili nacionalne prirode. To se izuzetno   ga za vlastitu revoluciju, no to je ne čini ništa   (u kojem je nedavno urednica Vildana Selim-
         brzo pokazalo na primjeru pada tzv. Užičke re-  manje odvratnom niti ona predstavlja bilo ka-  begović također veličala “oslobodilačke” po-
         publike, ali i kroz brojne četničke pučeve koji   kvu utjehu za desetke hiljada Bošnjaka koje   duhvate Srbije tokom balkanskih ratova), a
         su uslijedili tokom 1942. godine, a zbog kojih   su tokom 1941. i prvoj plovni 1942. godine   da sada Dnevni avaz pokušava preoteti ulo-
         je partizanski pokret praktično nestao u Her-  u istočnoj Bosni i istočnoj Hercegovini poklali   gu medijskog organa rigidne srbofilne ljevice
         cegovini, centralnoj i istočnoj Bosni, a Tito s   “ustanici”, što je bio naziv za ujedinjene ili još   koja i dalje Beograd vidi kao svoj grad. Da li
         ostatkom najvjernijih snaga morao pobjeći u   neizdiferencirane četnike i partizane.  je u pitanju dokazani Avazov njuh koji uvijek
         Bosansku krajinu. Tu dolazimo i do sljedeće   Istinska Isovićeva srbofilija izbija u svoj svojoj   prepozna korisne trovače javnog mnijenja, je li
         Isovićeve tvrdnje kako Bošnjaci, navodno, “za   raskoši ipak tek pred kraj ovog suludog tek-  u pitanju kratkoročna Radončićeva kalkulacija
         razliku od Hrvata, nisu masovno i ludo trča-  sta, gdje poput nekog SANU akademika tvrdi   i dupli pas da digne vlastitu važnost i koalicioni
         li da se pridruže partizanima”. Kao prvo, niti   da su Srbi “kroz istoriju uvijek vodili praved-  potencijal tako što će javno promovirati ličnosti
         su Hrvati masovno išli u partizane, pogotovo   ne ratove”. Pritom Isović pravednima ozna-  i stranke koji pripadaju ideologiji koja se gnuša
         oni iz Bosne i Hercegovine, a naročito oni iz   čava čak i imperijalističke balkanske ratove   bošnjačkog političkog jedinstva, dok se privat-
         zapadne Hercegovine, gdje se praktično nije   kroz koje se Srbija širila na prostore na koje   no on sam nudi koji jedini preostali partner,
         mogla sastaviti niti jedna osrednja hrvatska par-  nikada nije polagala nikakvo pravo i prilikom   ili je u pitanju dugoročno prepozicioniranje?
         tizanska četa, a kao drugo, zašto bi Bošnjaci   kojih su činjeni masovni zločini nad zateče-
         “ludo trčali” u vojnu formaciju koja je praktično   nim muslimanskim (bošnjačkim i albanskim)
                                                                                               Sastavio: M. D.

                                                                                                    STAV 7/2/2019  17
   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22