Page 38 - STAV broj 251-252

BESPUĆA INTERNETSKE ZBILJNOSTI

VELIKOSRPSKI “PREOKRET”: VUK I NJEGOVI

KUČIĆI U NAPADU NA DRAGANA VIKIĆA

akon što mu nije uspio samonametnuti egzil u Beogradu, gdje
Nje otišao progonjen osjećajem da mu je u Sarajevu uskraćeno
pravo da slobodno velikosrbuje, Vuk Bačanović privremeno se
skrasio u Mostaru, odakle s vremena na vrijeme odapinje otrovne
strelice ka Sarajevu. Dakako, one su ipak manje gorke i otrovne
od onih koje je svojevremeno, u svojoj egzilantskoj fazi, s portala
poput Srpskacafe, bijesno upućivao spram svojih dojučerašnjih
komšija i sugrađana. Prisjetimo se da je Bačanović nazivao bo-
sanski jezik verzijom srpskog jezika, agresiju na Bosnu i Hercego-
vinu građanskim ratom, tvrdio da je referendum za nezavisnost kriv
za početak rata, Bošnjake označavao kao bivše Srbe, otvoreno
navijao za srpsko-hrvatski savez protiv Bošnjaka, relativizirao ge-
nocid, pokušavao se dosjetiti kako izbrisati sramnu mrlju zločina
s manjeg bh. entiteta da bi se RS lakše osamostalio i tako dalje.
Ovaj bivši marksist i nekadašnji miljenik sarajevske sorošadije, koja
je dugo tolerirala pa čak i nagrađivala njegove ispade (Bačanović
je bio urednik BH Dana, novinar Radio Sarajeva, Oslobođenja,
FTV, saradnik Školegijuma itd.), niti danas ne može da se skrasi
u novoj sredini nego se konstantno bavi Sarajevom i njegovim lju-
dima, uporno pokušavajući da vandalizira njegove simbole, uprlja momci” krenuli da pomognu svojoj braći, srpskim teritorijalcima
i omalovaži njegove veličine te ga svuče u blato i kaljužu srpskog s Ilidže, pa su “bez najave i na prevaru” napadnuti od vjerolomni-
besramlja devedesetih godina. Da je ipak malo omudrao, Bača- ka iz Patriotske lige. Sve to za Kovačevića predstavlja neku vrstu
nović pokazuje tako što za te prljave poslove koristi osobe koje preokreta, amnestije ovih stradalih agresora koji i nisu agresori
bi se ponajbolje mogle okarakterizirati kao Bačanovićevi džepni jer agresije za Kovačevića očigledno i nije bilo.
dževadi galijaševići. Kovačević je siguran da će nekad, jednom u budućnosti, neki “oz-
Tako se na “regionalnom portalu” po imenu Preokret, a na kojem biljni” historičari okarakterizirati agresiju na Bosnu i Hercegovinu
je Bačanović zamjenik urednika, našao tekst izvjesnog Muhame- i opsadu Sarajeva kao teroriziranje grada, ali bez namjere da ga
da Kovačevića naslova Dragan Vikić, mitologija i činjenice o he- se zauzme. Tvrdi to uprkos javno dostupnim dokumentima, ka-
roju odbrane ratnog Sarajeva, u kojem autor pokušava dovesti u kvi su šest strateških ciljeva Narodne skupštine RS objavljenih u
pitanje ne samo herojstvo Dragana Vikića, jedne od legendi ot- službenom glasniku RS-a, uprkos napadu JNA na Predsjedniš-
pora agresoru, već i revizionistički promijeniti karakter prvih dana tvo 2. maja 1992. godine, ili Mladićeve junske direktiva za napad,
agresije na Sarajevo i Bosnu i Hercegovinu. Iako je riječ o sasvim za presijecanje grada i zauzimanje dijelova Sarajeva, te uprkos
trapavom i krajnje poluinformiranom pokušaju, ipak ga treba pro- stotinama manjih i većih akcija koje su agresorske snage tokom
komentirati jer predstavlja novi moment svojevrsnog izlaska iz or- četverogodišnjeg napadanja na Sarajevo poduzimale, a što je
mara ne samo otvoreno srbofilnih pojedinaca nego i čitavog tog dokumentirano u različitim sudskim presudama te u izvještajima
narativa te pokušaj da se on predstavi kao dio legitimnog javnog stranih promatrača i novinara tokom rata.
diskursa, a ne uobičajeno srbovanje. Još je nebuloznija Kovačevićeva tvrdnja da tokom cijelog perioda
U svom tekstu Kovačević prvo spori Vikiću njegov status heroja, opsade Sarajeva nije pokrenuta niti jedna ozbiljna vojna ofanziva
ali i sami profesionalni integritet, zamjerkama da nije na vrijeme da se obruč probije. Kakva uvreda za tolike sarajevske branite-
uklanjao barikade po Sarajevu, iako u isto vrijeme tvrdi da to nije lje koji su poginuli u pokušajima deblokade iznutra od 22. aprila,
činio zbog tadašnje političke odluke da se to uradi putem prego- preko 8. juna, 31. jula, 30. augusta, 11. septembra, 7. decem-
vora, bez prolijevanje krvi i većeg uplitanja velikosrpske JNA. Sa- bra, 14. decembra, 19. decembra 1992. godine, pa sve do lje-
svim nebulozno, Kovačević tvrdi da je Vikić kriv jer je slušao svoje ta 1993. godine. Kovačević ovakvim tvrdnjama pokušava mini-
nadređene, civilnu vlast i jer nije iskakao iz sistema rukovođenja i malizirati i obesmisliti i napadne operacije i pokušaje deblokada
komandiranja, tj. jer “nije bio u stanju da se postavi prema svojim izvana, pogotovo one iz 1995. godine.
nadređenima”. Šta li je trebao Vikić uraditi, samostalno napasti U suštini, on cijelim svojim člankom pokušava nekako argumen-
na barikade i pružiti opravdanje jedinicama JNA da reagiraju na- tirati ono što urednik portala za koji piše, Bačanović, već odavno
padom na policiju? tvrdi, da nije bilo agresije nego da se dogodio “nesretni rat” u ko-
Da je Kovačević zadojen srbofilijom do granice gubitka zdravog jem su svi nevini i svi krivi i u kojem je svako imao isti legitimitet i
razuma, pokazuje i to što, komentirajući suđenje Vikiću, sasvim legalitet. Kada se još na sve to doda pokušaj davanja sitnokrimi-
ozbiljno predlaže da se u Velikom parku podigne spomenik po- nalne dimenzije, sve počinje zaudarati na dobro poznatu i karak-
ginulim agresorskim vojnicima jer su isti, pazite sada, bili građani terističnu srpsku relativizaciju agresije kao krvave, ali parodične
tadašnjeg Sarajeva te valjda nevine žrtve! Mučna činjenica da su kafanske tuče koju se povela dojučerašnja braća jer ih je, eto,
ljudi rođeni u jednom gradu učestvovali u njegovom ubijanju za- neko zavadio. U tom kontekstu treba posmatrati i ovaj ikonoklas-
rad ideje svih Srba u jednoj državi po Kovačeviću je krunski do- tični napad na lik i djelo Dragana Vikića, koji je možda i centralna
kaz za “duboku kompromitaciju postavljene historijske predstave ratna ikona onom dijelu građana Sarajeva s kojima je Bačanović
o stranim agresorima”. Kovačeviću je i sporno to što su ti “jadni dojučer bio u velikoj ljubavi, a danas je u krvnoj zavadi.

38 26/12/2019 STAV