Page 201 - Risale-i Nur - Mesnevi-i Nuriye
P. 201

Onuncu Risale










                                         ِ
                                   ي
                                  ِيْط اي   َّشلل   اًمو   جر   اهانْلعجو
                                              ُ ُ
                                     َ
                                                  َ َ َ َ َ

                  İ'lem  Eyyühel-Aziz!  Şu  Âyet-i  Kerimenin  yüksek  Semasına
           çıkıp Sırrını fehmetmek için yedi basamaklı bir merdiven kuruyoruz.
                  Birinci  Basamak:  Semavatın,  Melaike  ile  tesmiye  edilen
           münasib  sâkinleri  vardır.  Çünki  Küre-i  Arzın  Semaya  nisbeten
           küçüklüğü ve hakaretiyle beraber zevilhayat ile dolu olması, Semavatın
           o müzeyyen burçları zevil-idrak ile dolu olmasını tasrih ediyor. Ve keza
           Semavatın bu kadar zînetlerle tezyin edilmesi, behemehal zevil-idrakin
           takdir ve istihsan ile nazar-ı hayretlerini celbetmek içindir. Çünki hüsn-
           ü zînet, âşıkların celbi içindir. Yemek ve taam da aç olanlara yapılır.
           Maahaza  ins  ve  cin  o  vazifeyi  îfaya  kâfi  değillerdir.  Ancak  gayr-ı
           mahdud oraya münasib Melaike ve Ruhanîler o vazifeyi îfa edebilir.
                  İkinci  basamak:  Arzın  Semavatla  alâkası,  muamelesi  olup
           aralarında  çok  büyük  irtibat  vardır.  Evet  arza  gelen  ziya,  hararet,
           Bereket  vesaire,  Semavattan  geliyor.  Arzdan  da  Semaya  Dualar,
           İbadetler,  Ruhlar  gidiyor.  Demek  aralarında  cereyan  eden  ticarî
           muameleden  anlaşılıyor  ki;  arzın  sâkinleri  için  Semaya  çıkmaya
           bir yol vardır ki, Enbiya, Evliya, Ervah cesedlerinden tecerrüd ile
           Semavata uruc ederler.
                  Üçüncü  basamak:  Semavatta  devam  ile  cereyan  eden  sükûn,
           sükût, Nizam, İntizam, Ittıraddan hissedildiğine nazaran, Semavat Ehli,
           Arz Sâkinleri gibi değildirler. Evet arzda bulunan nifak, şikak, ihtilaf,
           ezdadın   içtimaı,   hayır   ve   şerrin   ihtilatı   gibi   şeyler,    Semavatta
   196   197   198   199   200   201   202   203   204   205   206