Page 162 - Risale-i Nur - İman ve Küfür Muvazeneleri

164 ÎMAN VE KÜFÜR MUVAZENELERİ

hayalin altındaki Hakikatın bir köşesini gösterdim. Şimdi
seyahatıma dönüyorum.

Gitgide baktım ki benim elime iki şey verildi. Biri, bir
elektrik; o taht-el arz tabiatın zulümatını dağıtır. Diğeri, bir
âlet ile dahi azîm kayalar, dağ-misal taşlar parçalanıp bana yol
açılıyor. Kulağıma denildi ki: "Bu elektrik ile o âlet, Kur'anın
Hazinesinden size verilmiştir." Her ne ise, çok zaman öylece
gittim. Baktım ki, öteki tarafa çıktım. Gayet güzel bir bahar
mevsiminde bulutsuz bir güneş, ruh-efza bir nesim, hayatdar bir
ِ
Âb-ı Leziz, her taraf şenlik içinde bir Âlem gördüm. لِلّ دمحْلَا

ه ن ْ َ
dedim.
Sonra baktım ki, ben kendi kendime mâlik değilim.
Birisi beni tecrübe ediyor. Yine evvelki vaziyette o sahra-yı
azîmede, boğucu bulut altında yine ben kendimi gördüm. Daha
başka bir yolda bir saik beni sevkediyordu. Bu defa taht-ez
zemin değil, belki seyr ve seyahatla yeryüzünü kat'edip öteki
yüze geçmek için gidiyordum. O seyahatımda öyle acaib ve
garaibi görüyordum ki, tarif edilmez. Deniz bana hiddet ediyor,
fırtına beni tehdid eder, herşey bana müşkilât peyda eder. Fakat
yine Kur'andan bana verilen bir vasıta-i seyahatımla
geçiyordum, galebe çalıyordum. Gitgide bakıyordum, her tarafta
seyyahların cenazeleri bulunuyor. O seyahatı bitirenler, binde
ancak birdir. Her ne ise... O buluttan kurtulup, zeminin öteki
yüzüne geçip güzel güneşle karşılaştım. Ruh-Efza nesimi tenef-
ِ
füs ederek, لِلّ دمحْلَا dedim. O Cennet gibi o Âlemi seyre baş-
ه ن ْ َ
ladım.
Sonra baktım: Biri var ki, beni orada bırakmıyor. Başka
yolu bana gösterecek gibi, yine beni bir anda o müdhiş sahraya
getirdi. Baktım ki: Yukarıdan inmiş aynı asansörler gibi
muhtelif tarzlarda bazı tayyare, bazı otomobil, bazı zenbil gibi
şeyler görünüyor. Kuvvet ve istidada göre onlara atılsa yukarıya