Page 156 - Risale-i Nur - Barla Lahikası
P. 156

158                                                                            YİRMİYEDİNCİ MEKTUBDAN

          manevî doktora müracaat edeyim diyerek, Ruhum her an gezmekte iken
          bîhuş olup yattım...

                 Bana rü'yamda üç şahıs gösterildi. İkisinin ismini söylemediler.
          Diğeri Üstadım Bediüzzaman'ı, ismiyle söylediler. Hemen eline yapışıp
          ellerini öptüm. Üstadım acele olarak, cebinden bir Kalem ve bir kâğıt
          parçası  çıkarıp  bana  verdi,  hemen  uyandım.  Peder  ve  vâlidem  Ehl-i
          Kalb  olduğundan,  rü'yayı  anlattım.  Pederim  "Bu  Zât  Barla'ya  henüz
          yeni geldi. Bir-iki sene kadar oldu. Git, müracaat et." dedi. Ben dedim:
          "Daha askere gitmedim, yaşım genç. Böyle büyük manevî bir doktorun
          yanına bu yaralar ile nasıl gideyim ve nasıl cerrahiyesine dayanayım?"
          Bana  "Git"  denildi.  Hitab  iki  oldu.  Hemen,  sabahleyin  kalkıp  gittim.


          Üstadımı  görünce,  bir-iki  dakika  titredim.  Sonra,  للّٰا  ناح   ب   سف  dedim.
                                                                       َ
                                                            ه
                                                                َ
                                                                     ُ ْ َ
          Doktoru  görünce  o  yaralar  bütün  kuvvetleriyle  bağırıyorlar.  Verdiği
          eczalara  tahammül  edemeyecekler.  O  yaraları  açamadım.  Üstadım  da
          Talebeliğe kabul edip, beş vakit Farzı bırakmayacağıma çok çok tenbih
          etti.  Avdetten  bir-iki  ay  sonra,  hemen  askere  gittim.  Terhis  oluncaya
          kadar; yirmi  mah  mukaddem  bu  yaralar içinde, her saat ve her dakika,

            ق   ح تو َ ُ ْ    ْلَا   م  Kaziyesini düşünüp, "Acaba benim halim ne olur?" derdim.
           َ

          Memlekete  avdetimde,  Ağabeyim  Mustafa'yı  görünce  Ruhum  biraz
          genişledi.  Acaba,  bu  nereden  ileri  geliyor,  dedim.  Bir-iki  gün  sonra,
          mübarek  Ramazan-ı  Şerif  gecesi  üçüncü  Hitab  olarak,  yine  rü'yamda,
          memleketimizin  kenarında,  Üstadım  Bediüzzaman,  elinde  bir  Asâ,
          çoban olup Dellâllığı ilân ediyor. Ve diyor, "Ben Kur´ân'ın Dellâlıyım"
          diye  yüksek  sesle  bağırıyor,  ilân  ediyor.  Ben  heyecanımdan  hemen
          uyandım...

                 Demek  bakınız  ey  Kardeşlerim  ve  bütün  Mü'minler!  Üstadım
          Hazretleri  değil  memleketimize,  bütün  üçyüz  elli  milyon  Müslümana
          her  saat,  her  dakika,  her  an  bağırıyor.  Benim  gibi  zahir  kulağıyla
          dinlemeyiniz,  Kalb kulağıyla dinleyelim  ki,  her  an bağırıp  çağırdığını
          işitelim. Madem bu Elmas ve Cevherler, bu sergiler asrımıza verilmiş;
          bütün asrımızda kazancımızı versek,  yine o Elmasların birinin fiyatını
          veremeyeceğiz. Bahar mevsimi geçmeden bütün Cevherlerden alalım. O
          Cevherler ise, Risale-i Nur Külliyatıdır.
   151   152   153   154   155   156   157   158   159   160   161