Page 339 - Üst Akıl İngiliz Derin Devleti'nin İç Yüzü 1. Cilt

ADNAN HARUN YAHYA

ği üzere, İngiliz derin devleti, I. Dünya Savaşı sırasında ve sonrasında, bu politika
çerçevesinde sayısız girişimde bulunmuştur. Gertrude Bell ve Arabistanlı Lawrence
gibi "arkeolog" kisvesi altında Arap toplumuna dahil ettikleri ajanları ile bu politi-
kayı kelimesi kelimesine yürütmüştür. Arap kabileler arasında uzun süre dolaşarak
bu toplulukları Osmanlı'ya karşı kışkırtma politikası gütmüş, para ve silah yardımı
yaparak yanına çekmek istemiştir.
Nitekim İngiliz ajanı olan Arabistanlı Lawrence, toplumları birbirine düşürerek
elde ettiği bu sahte zaferi, şu sözlerle dile getirir:
Onları (Arapları) birleştirerek bu yola sokmakla (Türklere isyan ettirmekle) (İngiliz) İmpara-
torluğunda bir Arap dominyonu (sömürgesi) ihdas ettim (meydana getirdim). 6
Görülebildiği gibi amaç hiçbir zaman bağımsızlık veya büyük Arap devleti kurmak
olmamış, Araplar, İngiliz derin devleti tarafından daima birer sömürge kabul edil-
miştir. Ne acıdır ki bu bakış açısı halen devam etmekte, İngiliz derin devletinin
Arap ülkeleri üzerindeki sinsi sömürge oyunu sürmektedir.

Fakat şu bir gerçektir ki, İngiliz derin devleti, Hilafet konusundaki entrikalarında
başarılı olamamıştır. Ne kadar engellemeye çalışırsa çalışsın, Hilafetin son durağı
yine Osmanlı olmuştur. Osmanlı'nın yıkılışı ile sanıldığı gibi Hilafet tümüyle kaldı-
rılmamış, yalnızca tek kişide bulunan egemenlik sona erdirilmiş, Halifelik makamı
Cumhuriyetin şahsında koruma altına alınmıştır. Gerçek sahibini beklemektedir.
Mustafa Kemal Atatürk de, Hilafetin gerçek sahibinin, ahir zamanda zuhur edecek
olan Hz. Mehdi (as) olduğunu bilmektedir ve dolayısıyla bu kutlu şahsın zuhuruna
kadar Hilafet makamını koruma altına almayı uygun bulmuştur. Hz. Mehdi (as),
içinde bulunduğumuz ahir zamanda, hadislere göre Hilafetin son merkezi olan
İstanbul'da zuhur edecek ve sevgi öğretmeni olarak İslam aleminin son manevi lide-
ri olacaktır.

1. Azmi Özcan, "İngiltere'de Hilafet Tartışmaları 1873 – 1909", İslam Araştırmaları Dergisi,
Sayı 2, 1998, s. 49
2. Memo by G. P. Badger, "Respecting Turkey and Russia in Their Relations with Arabia
and Central Asia", enc. to Frere to Granville, 26.11.1873, F. O, 424/32.
3. Foreign Office 881/2621, Correspondence Respecting the Religous and Political Revival
Among Mussulmans 1873-1874, (London, July 1875).
4. Wilfrid Scaven Blunt, The Future of Islam, London: K. Paul, Trench and Co. 1882, s: 84-
92.
5. Süleyman Kocabaş, Osmanlı İsyanlarında Yabancı Parmağı "Bir İmparatorluk Nasıl Par-
çalandı?", Vatan Yayınları, İstanbul, 1992, s. 96
6. Kocabaş, a.g.e., s. 96-97

337