Page 629 - Risale-i Nur - Sözler
P. 629

OTUZİKİNCİ  SÖZ’ÜN  ÜÇÜNCÜ  MEVKIFI                                                                                           631


             İşte yalnız bir güzel çiçek ve hasna bir İnsan ve yalnız maddî ve zahir
           suretinde bu kadar Esmayı gösterirse; acaba umum çiçekler ve bütün Zîhayat
           ve büyük ve küllî mevcûdat, ne derece ulvî ve küllî Esmayı okutuyor, kıyas
           edebilirsin.

             Hem  İnsan  Ruh,  Kalb,  Akıl cihetiyle  ve  Hayat  ve  Letaif  sahifeleriyle
           "Hayy, Kayyum ve Muhyî" gibi ne kadar Esma-i Kudsiye-i Nuraniyeyi okur
           ve okutturur, kıyas edebilirsin.

             İşte, Cennet bir çiçektir. Huri taifesi dahi bir çiçektir. Rûy-i zemin dahi
           bir çiçektir. Bahar da bir çiçektir. Sema da bir çiçektir; yıldızlar, o çiçeğin
           yaldızlı nakışlarıdır. Güneş de bir çiçektir; ziyasındaki yedi rengi, o çiçeğin
           nakışlı boyalarıdır. Âlem, güzel ve büyük bir İnsandır; nasılki İnsan, küçük
           bir Âlemdir. Huriler nev'i ve Ruhanîler Cemaatı ve Melek cinsi ve cin taifesi
           ve  İnsan  nev'i,  birer  güzel  şahıs  hükmünde  Tasvir  ve  Tanzim  ve  İcad
           edilmiştir.  Hem  herbiri  külliyetiyle;  hem  herbir  ferdi,  tek  başıyla  Sâni'-i
           Zülcemâlinin  Esmasını  gösterdikleri  gibi;  Onun  Cemâline,  Kemaline,
           Rahmetine ve Muhabbetine birer ayrı ayrı âyinelerdir. Ve nihayetsiz Cemâl
           ve Kemaline ve Rahmet ve Muhabbetine birer şahid-i sadıktır. Ve o Cemâl
           ve Kemalin ve Rahmet ve Muhabbetin birer Âyâtıdır, birer emaratıdır. İşte
           şu nihayetsiz Enva'-ı Kemâlât, Daire-i Vâhidiyette ve Ehadiyette hasıldır.
           Demek o Daire haricinde tevehhüm olunan Kemâlât, Kemâlât değildir.

             İşte hakaik-i eşyanın Esma-i İlâhiyyeye dayandığını ve istinad ettiğini,
           belki  hakikî  Hakaik,  o  Esmanın  Cilveleri  olduğunu  ve  herşeyin  çok
           cihetlerle, çok dillerle Sâniini Zikr ve Tesbih ettiğini anla.
                                     ِ
               ِ
                                  ِ
                           ِ ٍ
                ٓ هدمح ِ ب حِبيَ َّلاا ء َ شَ نم ناو    nin    bir     mânasını    bil    ve
                                    ْ َ
                                 ْ
                ْ َ ُ َ ُ
                              ْ
                      ِّ
                    ِ
                 ٓ هِروهُظ ةَّد ِ ِ بِ فٰتخا ِنم ناحبس    de.    Ve    Âyetlerin    âhirlerinde    olan
                 ُ        ٰ َ ْ  َ َ َ ْ ُ
               ري ٓ دقْلا ميٓ لعْلا وه و  ڬ     مي ٓ حرلا روفغْلا وه و ڬ  مي ٓ كحْلا زيٓزعْلا وه و gibi Zikir ve
                                    َّ
                                        ُ ُ َ
                 َ
                                                    ُ
                                             َ ُ َ
                                 ُ
                    ُ
                                                           ُ َ
                                                                 َ ُ َ
                          َ ُ َ
                       َ
                                                       َ
              ُ
           tekrarlarındaki bir Sırrı fehmet.

             Eğer bir çiçekte Esmayı okuyamıyorsan ve vâzıh göremiyorsan; Cennet'e
           bak,  bahara  dikkat  et,  zeminin  yüzünü  temaşa  et.  Rahmetin  şu  büyük
           çiçekleri  olan  Cennet  ve  bahar  ve  zeminde  yazılan  Esmayı  vâzıhan
           okuyabilirsin, Cilvelerini ve Nakışlarını anlar, görürsün.

                                             * * *
   624   625   626   627   628   629   630   631   632   633   634