Page 435 - Risale-i Nur - Emirdağ Lâhikası

EMİRDAĞ LÂHİKASI-II 149

للّ ) Nûr-u Aynım ve Sürur-u Ruhum ve
müşteki değilim. Çünki ( دمحْلا ِ ِ ٰ
ُ ْ َ
Gıda-i Kalbim olan Risale-i Nur'un Hakikatlarını bilfiil ve bittecrübe
Ders almama sebeb oldu.

Hem Hakikaten ömrü kırkıncı sene-yi devriyesinde müdhiş bir
tarzdaki maddî ve manevî hastalıklarıma her bir ricasında Ruha ve
Kalbe binler Nur-u Tevhidi ve Ziya-yı Teselliyi serpen (İhtiyarlar
Risalesi),

Hem her bir devasında bînihaye şifa-yı manevî bulunan
(Hastalar Risalesi),

Hem onbir Kelime-i Kudsiye-yi Tevhidiyenin pek hârika ve
emsalsiz bir tarzda tılsımlarını keşfeden ve her bir Cümlesinden Nur-u
Tevhid fışkıran (Yirminci Mektub),

Hem Hakaik-i İmaniyenin en son ve en müşkül ve en derin ve
bütün filozofları, hattâ Hükema-i İslâmiyeyi dahi hayrette bırakan çok
mühim muammaları halleden (Yirmidördüncü Mektub),

Hem Kalbin bütün manevî yaralarına kudsî bir tiryak olan
(Onyedinci Söz) ve emsali Risaleler pek hârika bir tarzda imdadıma
yetişti ve tedaviye başladı.

Ve bana şöyle bir kanaat-ı kat'iyye verdi ki: Güya Risale-i Nur,
ezcümle mezkûr Risaleleri hem ben, hem hastalık münasebeti ile
yanıma gelenler Ders alsınlar diye (Rahmet-i İlahiye) tarafından
hastalandırılmışım.

Evet sanki Sevgili, Müşfik Üstadımız İhtiyarlar Risalesi'ni
gençlere, Hastalar Risalesi'ni sıhhatta olanlara yazmış.

Sâlisen: Orada bulunan ve sevgili Üstadımızın kıymetdar
Hizmetinde bulunan muhterem arkadaşlarımıza, hem birer birer Selâm,
hem Bayramlarını tebrik ederim. Sevgili Üstadımızın ellerinden,
Kardeşlerimizin gözlerinden öperim.

ِ
ِ
قِاب ا ْل وه قِابْل َا
َ ُ
َ
َ
Çok kusurlu ve hasta Talebeniz
Mehmed Feyzi