Page 53 - Aiswpou mithoi

«... Ξέρω εγώ µια φωλιά στο δάσος...
Μόλις νυχτώσει, να βγείτε ένα - ένα, για
να µη σας δει το κουνάβι...».

- Και... µε ποιο τρόπο µπορείς να
µας σώσεις;
- ∆εν καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι

πρέπει ν' αλλάξετε φωλιά; Να πάτε
κάπου, όπου δε θα σας βρίσκει το
κουνάβι.
- Ναι, ναι! έχεις δίκιο, είπαν τα

περιστέρια. Αυτό δεν το
σκεφτήκαµε. Αλλά, πού να
φτιάξουµε τη φωλιά µας;

- Ξέρω εγώ ένα µέρος στο δάσος,
όπου δε θα µπορέσει ποτέ να σας
ανακαλύψει το κουνάβι. Μόνο που,
για να µη σας δει, πρέπει να

ερχόσαστε ένα -ένα.
- Ω... σ' ευχαριστούµε πολύ.

- Μα... τι λέτε; Θα χαρώ πολύ να
σας βοηθήσω. Λοιπόν, είσαστε
έτοιµα;
- Ναι, ας αρχίσουµε να φεύγουµε

ένα - ένα, είπαν τα περιστέρια. Τα περιστέρια δεν έπρεπε να
Αυτό ήθελε και το πονηρό γεράκι. εµπιστευθούν το γεράκι, αφού
Ένα - ένα περιστέρι που έφθανε ήξεραν πόσο επικίνδυνο είναι. Έτσι

στο δάσος, το έτρωγε. Και δε και οι καλοί άνθρωποι δεν πρέπει
γλύτωσε κανένα... να εµπιστεύονται τους κακούς.