Page 54 - Aiswpou mithoi

ΤΟ ΜΥΡΜΗΓΚΙ ΚΑΙ

ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ

Λίγο πιο κάτω το ρυάκι γινόταν
ορµητικό, το ξυλαράκι θ'

αναποδογύριζε και το µυρµήγκι
σίγουρα θα πνιγόταν.
Εκείνη τη στιγµή, ένα περιστέρι που

είχε έλθει στο ρυάκι να πιει νερό,
είδε το µυρµήγκι πάνω στο ξύλο,
κατάλαβε πως θα πνιγόταν και το

λυπήθηκε. Έτσι, έδωσε µια βουτιά
στο νερό, άρπαξε µε το ράµφος του
το ξυλαράκι και το σήκωσε ψηλά,

για να το αφήσει έπειτα πάνω στο
χώµα.
- Σ' ευχαριστώ καλό µου περιστε-
ράκι που µου έσωσες τη ζωή, του

είπε το µυρµήγκι. Μπορεί κάποτε
Μια φορά ένα µυρµήγκι δεν
να σε βοηθήσω κι εγώ.
πρόσεξε εκεί που περπατούσε κι
έπεσε στο νερό ενός ρυακιού. Κι - Εσύ; του είπε το περιστέρι. Με
όπως ήταν µικρό και δεν ήξερε ποιον τρόπο;

κολύµπι, άρχισε να φωνάζει - Και το πιο µικρό, και το πιο
βοήθεια. Αλλά, ποιος µπορούσε ν' αδύνατο πλάσµα στη γη µπορεί να
ακούσει τη φωνούλα του σε κείνη προσφέρει µια βοήθεια, του είπε το

την ερηµιά; µυρµήγκι.
Ήταν σίγουρο πως θα πνιγεί, µα - Μπα, εσύ δεν µπορείς να
για καλή του τύχη βρέθηκε πλάι του βοηθήσεις κανένα, του είπε το

ένα ξυλαράκι. Το µυρµήγκι ανέβηκε περιστέρι και προχώρησε λίγο πιο
αµέσως επάνω του και κοίταζε πέρα να βοσκήσει στο λιβάδι.
ολόγυρα απελπισµένο... «Ακούς εκεί! σκεφτόταν το

Όµως, και στο ξυλαράκι που περιστέρι και του ερχόταν να
ανέβηκε, ο κίνδυνος δεν είχε γελάσει. Να µε βοηθήσει το
περάσει. Το νερό ήταν ορµητικό κι µυρµήγκι, που δεν µπορεί ούτε ένα
από τη µια στιγµή στην άλλη θα σπειρί σιτάρι να σηκώσει».
Ναι, αυτό δεν µπορούσε να το
µπορούσε ν' αναποδογυρίσει.
- Βοήθεια! άρχισε πάλι να φωνάζει. καταλάβει. Ένα µυρµήγκι δεν είναι
Σώστε µε! ικανό ούτε τον εαυτό του να

Ποιος να το σώσει όµως; βοηθήσει,