Page 72 - Aiswpou mithoi
P. 72
Η ΤΙΜΩΡΙΑ
ΤΟΥ
ΚΥΝΗΓΟΥ
Ένας κυνηγός βγήκε µια µέρα µε το Ήταν ένα συναρπαστικό θέαµα που
σκύλο του για κυνήγι. Ήταν πολύ λίγες φορές µπορεί να το
έξυπνος ο σκύλος και ο κυνηγός παρακολουθήσει κανείς. Ο σκύλος
τον αγαπούσε σαν παιδί του. Όλη κοίταζε τη µονοµαχία και ήταν
τη µέρα τον έπαιρνε µαζί του, όπου έτοιµος να ορµήσει. Όσο για τον
κι αν πήγαινε. κυνηγό, κατέβασε την καραµπίνα
Ξαφνικά, ο σκύλος πήρε είδηση ένα του για να είναι έτοιµος.
κουνάβι κι ετοιµάστηκε να ορµήσει Το κουνάβι, που αφοσιωµένο
καταπάνω του. Το είδε και ο καθώς ήταν στη θανάσιµη
κυνηγός και του φάνηκε παράξενο µονοµαχία δεν είχε πάρει είδηση
πώς το κουνάβι δεν έφυγε, τον κυνηγό και το σκύλο του,
ακούγοντας τα βήµατα του. ∆εν ετοιµάστηκε να ορµήσει. Έδωσε
άργησε να πάρει την απάντηση. Το ένα σάλτο, µα το φίδι στριφογύρισε
κουνάβι δεν έφυγε γιατί πάλευε µ' και δεν το άφησε να το αρπάξει από
ένα µεγάλο φίδι. Το φίδι το λαιµό.
προσπαθούσε να του επιτεθεί και Ο κυνηγός, αφού παρακολούθησε
να το σκοτώσει µε το δηλητήριο του για λίγο αυτή την παράξενη
και το κουνάβι προσπαθούσε κι µονοµαχία, σήκωσε το όπλο του και
αυτό να βρει ευκαιρία και να µε όλη του την άνεση σκότωσε το
δαγκώσει το φίδι πίσω από το κουνάβι, που του ήταν χρήσιµο, για
λαιµό για να το σκοτώσει. το πολύτιµο δέρµα του.