Page 67 - Aiswpou mithoi

Θα πεθαίναµε από την πείνα! Είµαι µικρό πουλάκι ακόµα και δεν

- Εσύ έχεις φτερά, του είπε τότε το έχω γνωρίσει τη ζωή. Άφησέ µε να
σκουλήκι, µπορείς να πετάξεις µακριά µεγαλώσω, να γίνω χοντρό και τότε
και να βρεις µπόλικη τροφή και µε πιάνεις. Τώρα, τι θα καταλάβεις
αρκετά µεγάλα σκουλήκια. Για µια αν µε φας; Είµαι τόσο µικρό και δεν

ακόµα φορά σε παρακαλώ, άφησε µε πρόκειται να χορτάσεις.
να ζήσω... Άφησε µε να φάω το - Είναι δυνατόν να σε αφήσω τώρα
φυλλα-ράκι µου, να χαρώ τον ήλιο και που σ' έπιασα; του είπε ο χωρικός.

τον αέρα... Κι όταν µεγαλώσω έλα να Μπορεί να µη χορτάσω µε σένα, µα
µε φας... είσαι ένας πολύ νόστιµος µεζές!
- Και πού θα σε βρω εγώ όταν - Υπάρχουν τόσα και τόσα πουλιά

µεγαλώσεις; του είπε το πουλάκι. γύρω σου, συνέχισε να τον
Και χωρίς άλλη κουβέντα έφαγε το παρακαλάει το πουλάκι. Πιάσε ένα
σκουληκάκι. από αυτά και άφησέ µε να ζήσω

Όµως, λίγο αργότερα, το πουλάκι ακόµα λίγο... Είναι τόσο όµορφη η
έπεσε στα δίχτυα ενός χωρικού που ζωή, είναι κρίµα να τη στερηθώ από
είχε απλώσει στα κλαδιά ενός τώρα...
δέντρου... Και σε λίγο βρέθηκε - Μη µε παρακαλάς άλλο, του είπε

φυλακισµένο στο χοντρό χέρι του ο σκληρός χωρικός, γιατί πάνε
χωρικού... χαµένα τα λόγια σου. ∆εν είµαι
Σε παρακαλώ, είπε τότε στον χωρικό κουτός να σε αφήσω τώρα που σ'

λυπήσουµε και άφησε µε να ζήσω. έπιασα.
Κι έτσι, το πουλάκι που δε
λυπήθηκε το µικρό σκουληκάκι και

δεν το άφησε να ζήσει, είχε και
κείνο την ίδια τύχη. Το έφαγε ο
χωρικός... Όταν έχεις σκληρή

καρδιά και δε λυπάσαι, κάποτε θα
πέσεις στα χέρια κάποιου, που δε
θα σε λυπηθεί και σένα...