Page 65 - Aiswpou mithoi

Τι άλλο θέλεις, λοιπόν; Άλλοτε να και... έγιναν θρύψαλα!
µη το ξανακάνεις, γιατί θα σε Έµπαινε κρυφά στην κουζίνα και

τιµωρήσω. άρπαζε ό,τι εύρισκε στις
Μα ο γάτος µας, δεν έβαλε µυαλό. κατσαρόλες.
Μια µέρα έσπασε ένα βάζο µε Ο γάτος τα έχασε... ∆εν µπορούσε

γλυκό, µα για καλή του τύχη ο να καταλάβει πώς έγινε αυτή η
κύριος του νόµισε πως το έσπασαν καταστροφή...
οι ποντικοί κι έτσι τη γλύτωσε. Κι Κοίταζε το λάδι που είχε
αντί να βάλει µυαλό ο γάτος µας και πληµµυρίσει το πάτωµα και

να σταµατήσει να µπαίνει στην σκεφτόταν ότι ο κύριος του θα τον
κουζίνα, συνέχισε να δοκιµάζει όλα σκότωνε γι' αυτή τη ζηµιά.
τα φαγητά που εύρισκε µπροστά «Τι έκανα ο βλάκας!» είπε µε το νου

του. του. Με κατάστρεψε η λαιµαργία
Ένα απόγευµα είδε µερικά σταµνιά µου. Πρέπει να βγω από το σπίτι
που είχε βάλει στην αράδα ο κύριος για να νοµίσει ο κύριος µου ότι τα

του πάνω σε µια φαρδιά σανίδα, σταµνιά τα έριξαν οι ποντικοί. Θα
ψηλά στον τοίχο. Ήταν σταµνιά φύγω και θα 'ρθω πολύ αργά».
γεµάτα λάδι, µα ο γάτος δεν το Μα δεν πρόλαβε να κάνει βήµα...

'ξερε. Φανταζόταν πως θα ήταν Εκείνη τη στιγµή έµπαινε στο σπίτι
γεµάτα παστό ψάρι. Έτσι, έδωσε και ο άρχοντας. Όταν είδε το
ένα σάλτο και βρέθηκε πάνω στη µεγάλο κακό που είχε γίνει, άρπαξε
σανίδα. Αλλά µε το βάρος του η ένα ξύλο και άρχισε να χτυπά το

σανίδα έγειρε και τα σταµνιά µε το γάτο. Κι αφού του έδωσε αρκετές,
λάδι έπεσαν το ένα πίσω από το του είπε να φύγει και να µην
άλλο ξαναγυρίσει ποτέ πια πίσω.

Έτσι ο λαίµαργος γάτος,
αναγκάστηκε να µείνει µόνος του
στο δάσος, χωρίς παρέα, χωρίς
φροντίδα... Έτρωγε κάπου - κάπου

κανένα ποντικό, σκεφτόταν πόσο
όµορφα περνούσε στο σπίτι του

άρχοντα και τον έπιαναν τα
κλάµατα. Καταριόταν τότε τη
λαιµαργία του και µετάνοιωνε
πικρά. Μα τώρα πια ήταν πολύ

αργά...

Κι έτσι, ο λαίµαργος
γάτος, ύστερα από το
ξύλο, έφυγε για πάντα
από το πλούσιο
αρχοντικό...